بازگشت جسد آستوریاس به گواتمالا پس از 50 سال

بقایای پیکر نویسنده گوتمالایی برنده جایزه ی نوبل ادبیات پس از نیم قرن به کشورش باز گردانده خواهد شد.  

به گزارش تیتروز، میگل آنخل آستوریاس در 9 ژوین 1974 در پاریس درگذشت در حالی که از سال 1954 با سلب تابعیتش مجبور به جلای وطن و  مهاجرت به فرانسه شد. این نویسنده گواتمالایی با نگارش سه گانه «جمهوری موز» («آقای رییس جمهور»، «چشمان بازمانده در گور» و «باد سهمگین») نقش مهمی در شکوفایی ادبیات آمریکای لاتین و شناسایی فرهنگ بومی این مرز و بوم به مردم جهان داشت. 

فرزند برنده جایزه ی نوبل، میگل آنخل آستوریاس آمادو، در مراسمی که برای پنجاهمین سالمرگ پدرش در گواتمالا برگزار شد، گفت: «دو دولت اخیر گواتمالا پیشنهاد بازگرداندن بقایای جسد پدرم را به زادگاهش مطرح کردند. شدیدا مخالفت کردم زیرا این دولت ها بخشی از «معاهده فاسدان» هستند که پدرم با آنها موافقت نکرده بود». 

آستوریاس آمادو در این مراسم بزرگداشت وعده داد تا بقایای جسد پدرش به گواتمالا منتقل شود و برای همیشه در کشور «مردان ذرت» آرام بگیرد. 

«معاهده ی فاسدان» اشاره به دولت های «جیمی مورالس» و «آلخاندرو گایماتی» دارد که از سال 2016 تا سا 2024 بر راس قدرت بودند. کابینه آنها متشکل از سیاستمدارن، صاحبان کسب وکار، وکلا و صاحب منصبان پیشین بود که با هم در یک چیز مشترک بودن و آن همکاری در فساد بود. 

آستوریاس و سلب تابعیت گواتمالایی

میگل آنخل آستوریاس در سال 1951 از طرفداران سرسخت دولت «خاکوبو آربنز» بود که در انتخاباتی آزاد و با شعار حمایت از مردم و دریافت مالیات از شرکت های خصوصی به قدرت رسید. اما به قدرت رسیدن این مردی که سودای استقلال کشورش را داشت و می خواست از شرکت های خارجی برای بهره برداری از منابع کشورش مالیات دریافت کند به مذاق گرینگوها (آمریکایی ها) خوش نیامد و سرانجام او را در کودتایی در سال 1954 از قدرت برکنار کردند و یک نظامی به نام «کارلوس کاستیو آرماس» را به قدرت رساندند که دست نشانده ی گرینگوها بود. «کاستیو آرماس» پس از به قدرت رسیدن دستور داد تابعیت آستوریاس از او سلب شود و به همین دلیل از کشور اخراج شد. او مدتی در آرژانتین و شیلی بسر برد و سپس به اروپا رفت. آخرین سال های عمرش را در مادرید سپری کرد و به دلیل ابتلا به سرطان درگذشت.

نباید فراموش کرد که دهه پنجاه قرن بیستم دوران ترک تازی برادران «دالس» در آمریکا بود، ایامی که بسیاری از شهروندان این کشور به اتهام حمایت از آرمان های چپ از کشور اخراج شدند. روزگاری که انگ چپ گرایی بر پیشانی بازیگری همچون «چارلی چاپلین» خورد و او را از بازگشت مجدد به آمریکا محروم کردند.

روایت کودتای آمریکایی در اثر نقاش معروف مکزیکی

دیگو ریبرا، نقاش معروف مکزیکی و همسر فریدا کالو روایت ماجرای کودتا را به خوبی در نقاشی معروفش با عنوان «پیروزی باشکوه» با عنوان اصلی «Victoria Gloriosa» ترسیم کرده است. نقاشی بی بدیلی که در آن تمام شخصیت هایی را در این کودتا علیه دولتی مردمی حضور داشتند به تصویر کشیده است.  

تقریبا هفت دهه پس از این ماجرا، ماریو بارگاس یوسا نویسنده پرویی و همچنین برنده جایزه نوبل کتابی با عنوان «روزگار سخت» منتشر کرد که روایت کودتای آمریکایی ها را به تصویر کشیده است و به نظرش این حادثه نقطه عطفی در تاریخ آمریکای لاتین شد. 

آستوریاس: دومین نویسنده لاتین تبار برنده ی نوبل

میگل آنخل آستوریاس در سال 1967 برنده جایزه ی نوبل شد. پیش از او گابریلا میسترال در سال 1945 توانست به  دریافت این جایزه نایل شود. پس از او پابلو نرودا سومین فردی بود که جایزه نوبل ادبیات را دریافت کرد. 

گابریل گارسیا مارکز و ماریو بارگاس یوسا نیز به ترتیب در سال های 1982 و 2010 توانستند برنده این جایزه ی ادبی مهم باشند.  

مهدی سرایی، مترجم  زبان اسپانیایی که متن این گزارش  را در اختیار تیتروز قرار داده، آثاری همچون «روزگار سخت»، «مسند عقاب»، «ادبیات آتش است» و «بادها» ترجمه کرده است. 

پایان خبر تیتروز