خلاصه کتاب انگار خودم نیستم ( نویسنده یاسمن خلیلی فرد )

کتاب «انگار خودم نیستم» اثر یاسمن خلیلی فرد، یک آینه تمام نما از دغدغه های آدم های امروز جامعه ماست؛ روایتگر سرگردانی در هویت و روزمرگی هایی که ناخواسته زندگی مان را دگرگون می کنند. این رمان به ما کمک می کند تا در لابه لای خطوط داستان، شاید خودمان را بهتر بشناسیم.

شاید برای شما هم پیش آمده باشد که در میان هیاهوی زندگی، حس کنید آن آدمی که قبلاً بودید، دیگر نیستید. انگار یک بخش از وجودمان جایی در گذشته جا مانده و ما با یک نسخه ی جدید اما ناشناخته از خودمان روبرو شده ایم. این حس، همون نخ تسبیحیه که یاسمن خلیلی فرد با هنرمندی تمام در رمان درخشانش، «انگار خودم نیستم»، بهش پرداخته. این کتاب فقط یک داستان نیست، یک سفر عمیق به لایه های پنهان روان آدم هاست، به خصوص اونایی که تو دل زندگی مدرن و شلوغ شهری، دنبال خودشون می گردن.

اگه شما هم از اون دسته آدم ها هستید که رمان های اجتماعی و روان شناختی رو دوست دارید، یا همیشه دنبال یه کتاب می گردید که بتونید با شخصیت هاش همذات پنداری کنید، «انگار خودم نیستم» قطعاً می تونه گزینه جذابی باشه. حالا اگه فرصت خوندن کاملش رو ندارید یا می خواید قبل از شروع، با کلیاتش آشنا بشید، این خلاصه جامع و تحلیلی حسابی به کارتون میاد. قصدمون اینه که نه فقط یه خلاصه ی سرسری، بلکه یه نقشه راه کامل از دنیای یاسمن خلیلی فرد توی این کتاب بهتون ارائه بدیم تا هم از محتواش سر دربیارید و هم شاید وسوسه بشید که خودتون برید و کتاب رو کامل بخونید.

مشخصات شناسنامه ای کتاب انگار خودم نیستم

قبل از اینکه بریم سراغ جزییات داستان، بد نیست یه نگاهی به مشخصات این کتاب بندازیم. «انگار خودم نیستم» به قلم یاسمن خلیلی فرد، یکی از نویسنده های خوش ذوق و مطرح ادبیات معاصر ایرانه که انتشارات معتبر ققنوس اون رو منتشر کرده. اولین بار سال ۱۳۹۶ به بازار اومد و حسابی سروصدا کرد. این کتاب تو ژانر رمان های اجتماعی و روان شناختی قرار می گیره که با چاشنی رئالیسم (واقع گرایی) قوی، تونسته خیلی خوب با مخاطب ایرانی ارتباط بگیره. یعنی چی؟ یعنی داستان ها و شخصیت ها اون قدر ملموس و واقعی اند که حس می کنید کنار ما زندگی می کنند یا حتی خود ماییم.

کتاب حدود ۴۴۰ صفحه داره و در قطع رقعی منتشر شده. هم نسخه چاپی اش موجوده، هم الکترونیک و صوتی که این روزا حسابی طرفدار پیدا کرده. پس فرقی نمی کنه اهل کاغذ باشید یا نمایشگر، به هر حال می تونید از خوندن یا شنیدن این رمان جذاب لذت ببرید. این نکته هم خوبه بدونید که یاسمن خلیلی فرد تو این کتاب، نگاه ویژه ای به زندگی و دغدغه های زنان ایرانی داشته و این هم یکی از دلایلیه که خیلی ها باهاش ارتباط برقرار کردن.

خلاصه کامل و تفصیلی رمان انگار خودم نیستم: روایتی از زندگی های درهم تنیده

اگه بخوایم وارد دنیای «انگار خودم نیستم» بشیم، باید خودمونو آماده کنیم برای مواجهه با داستان زندگی آدم هایی که مثل من و شما، تو همین شهرهای شلوغ و با همین مشکلات روزمره دست و پنجه نرم می کنن. این کتاب روایتی از زندگی های به هم گره خورده ای هست که نویسنده خیلی هنرمندانه و بدون اینکه بخواد مستقیم نصیحت کنه، ما رو با چالش هاشون درگیر می کنه.

مقدمه ای بر جهان داستان

رمان «انگار خودم نیستم» شما رو می بره تو دل زندگی چند خانواده طبقه متوسط ایرانی. فضایی که نویسنده خلق کرده، کاملاً آشنا و ملموسه. اینجا خبری از اتفاقات عجیب و غریب و ماورایی نیست، بلکه همه چیز اون قدر واقعیه که شاید حس کنید دارید از پنجره خونه بغلی به زندگی آدم ها نگاه می کنید. روزمرگی، دغدغه های مالی، روابط پیچیده خانوادگی، تنهایی ها و البته بحران های هویتی، پازل این دنیای داستانی رو تشکیل می دن. انگار خلیلی فرد یه ذره بین گذاشته روی همین زندگی های عادی و جزئیاتی رو بیرون کشیده که شاید خیلی وقتا ما بهشون توجه نمی کنیم.

شخصیت های محوری و روایت های موازی

یکی از جذابیت های اصلی این رمان، روایت چندصدایی اونه. یعنی هر فصل رو از نگاه یکی از شخصیت ها می خونیم و هر کدوم، گوشه ای از داستان کلی رو برامون روشن می کنن. این روش باعث می شه ما به عمق افکار و احساسات هر نفر پی ببریم و قضاوت های عجولانه نکنیم. شخصیت ها هم که نگم براتون، هر کدوم دنیای خودشونو دارن و از قضا با هم دوستای قدیمی و هم دانشگاهی هستن.

کامروز و لعیا

یکی از زوج های اصلی داستان، کامروز و لعیا هستن. این دو نفر به ظاهر از هم جدا شدن؛ لعیا به خاطر آینده دخترشون مهاجرت کرده و کامروز تو ایرانه. اما این جدایی فقط فیزیکی نیست، یه جدایی عمیق عاطفی و روانی هم بینشون اتفاق افتاده. لعیا اون ور آب، با چالش های مهاجرت و بحران هویت دست و پنجه نرم می کنه و کامروز هم اینجا، با تنهایی و خاطرات گذشته کلنجار می ره. داستان این دو تا، نشون می ده که مهاجرت چطور می تونه روی روابط و حتی شناخت آدما از خودشون تاثیر بذاره.

نازنین و مسعود

زوج بعدی، نازنین و مسعود هستن. این دو نفر یه غم بزرگ و مشترک دارن: داغ از دست دادن فرزندشون، آنوشه. این اتفاق تلخ، زندگی شون رو زیر و رو کرده و رابطه شون رو حسابی تحت تاثیر قرار داده. اون ها قبلاً تصمیم به جدایی گرفته بودن، اما این غم اون قدر بزرگ و سنگینه که باعث می شه تلاش کنن کنار هم بمونن و شاید با هم بتونن از این بحران عبور کنن. روایت این بخش، به عمق سوگ و تلاش برای پذیرش فقدان می پردازه.

علیرضا و کتی

و اما علیرضا و کتی. زندگی این زوج هم دست کمی از بقیه نداره. مشکل اصلی اونا، تاثیر گذشته و فرزندانشون از ازدواج های قبلی روی زندگی حال حاضرشونه. علیرضا یه پسر به اسم شانار داره و کتی هم یه پسر به اسم کوروش. این بچه ها و البته خاطرات ازدواج های قبلی، سایه خودشونو روی رابطه علیرضا و کتی انداختن و باعث بروز بحران های مختلفی تو زندگی زناشویی شون شدن. این بخش از داستان به ما نشون می ده که چطور گذشته می تونه مثل یه وزنه سنگین، روی دوش آدم ها باشه و نذاره اونا تو لحظه حال، آرامش داشته باشن.

شخصیت های فرعی کلیدی (مانند شانار و کوروش)

غیر از این سه زوج، شخصیت های فرعی دیگه ای هم تو داستان حضور دارن که هر کدوم به نوعی نقش مهمی ایفا می کنن. مثلاً شانار (پسر علیرضا) و کوروش (پسر کتی) که نه فقط حاصل ازدواج های قبلی والدینشون هستن، بلکه حضورشون باعث میشه ما به عمق بیشتری از مشکلات این خانواده ها پی ببریم. یا بقیه دوستانی که از دوران دانشگاه با این شخصیت ها همراه بودن و هر کدوم به نوعی گره ای از داستان رو باز می کنن یا پیچیدگی جدیدی بهش اضافه می کنن. این شخصیت ها، مثل یه نخ نامرئی، زندگی ها رو به هم گره می زنن.

ساختار روایی چندصدایی

یکی از ویژگی های بارز «انگار خودم نیستم»، همون ساختار روایی چندصدایی شه که قبلاً هم بهش اشاره کردم. یاسمن خلیلی فرد خیلی هوشمندانه از این تکنیک استفاده کرده. هر فصل رو از نگاه یکی از شخصیت ها می خونیم و همین باعث میشه نه تنها با عمق افکار و احساسات هر کدوم آشنا بشیم، بلکه پازل اصلی داستان هم ذره ذره برای ما تکمیل بشه. این روش کمک می کنه که خواننده درگیر قضاوت های سطحی نشه و به جای اینکه دنبال یه مقصر بگرده، بتونه ریشه های مشکلات رو درک کنه. انگار نویسنده از ما خواسته کفش های هر کدوم از شخصیت ها رو بپوشیم و تو دنیای اونا قدم بزنیم.

نقاط عطف و اوج داستان

«انگار خودم نیستم» پر از اتفاقاتیه که زندگی شخصیت ها رو زیر و رو می کنه. گرچه نمی خوام پایان داستان رو لو بدم، اما باید بگم که رمان پر از نقاط عطف و لحظاتیه که شخصیت ها با چالش های بزرگ و تصمیم گیری های سخت روبرو میشن. این اتفاقات، اونا رو مجبور می کنه که با خودشون، با گذشته شون و با واقعیت های زندگیشون مواجه بشن. بعضی از این چالش ها، مثل یه سیلی محکمن که اونا رو از خواب غفلت بیدار می کنن و باعث می شن به خودشون بیان و سعی کنن راهی برای بیرون اومدن از این وضعیت پیدا کنن. این نقاط اوج، داستان رو خیلی جذاب و پرکشش نگه می دارن.

تحلیل مضامین و پیام های اصلی انگار خودم نیستم

«انگار خودم نیستم» فقط یه داستان نیست؛ یه جورایی شبیه یه تابلوی نقاشیه که توش پر از نمادها و مفاهیم عمیق انسانیه. نویسنده با ظرافت خاصی، لایه های مختلف زندگی رو نشونمون میده و پیام های مهمی رو لابه لای دیالوگ ها و مونولوگ های شخصیت ها جا داده.

بحران هویت و از خودبیگانگی در جامعه مدرن

شاید مهم ترین و اصلی ترین مضمونی که تو این کتاب حسابی بهش پرداخته شده، همون بحران هویت و از خودبیگانگیه. شخصیت های داستان، با اینکه زندگی های نسبتاً معمولی دارن، اما یه جای کار می لنگه. اون ها حس می کنن خودشون نیستن، یا اون آدم گذشته ای که بودن رو گم کردن. این گم گشتگی، نتیجه سرعت سرسام آور زندگی مدرن، فشار جامعه و شاید نادیده گرفتن نیازهای درونیه. کتاب به ما یادآوری می کنه که تو این هیاهو، ممکنه خودمون رو فراموش کنیم و حس کنیم انگار یه غریبه تو آینه بهمون خیره شده.

تأثیر روزمرگی بر تحول انسان

یکی دیگه از پیام های مهم کتاب اینه که حتی عادی ترین و روزمره ترین اتفاقات هم می تونن آدم ها رو تغییر بدن. شاید فکر کنیم تغییرات بزرگ فقط با اتفاقات خیلی مهم رخ میدن، اما خلیلی فرد نشون میده که چطور ذره ذره ی زندگی، قدم به قدم، می تونه شخصیت آدم ها رو دگرگون کنه. روزمرگی هایی که اولش بی اهمیت به نظر میان، به مرور تبدیل به کاتالیزوری برای تحول می شن، چه مثبت و چه منفی. اینجاست که می بینیم زندگی، مثل یه رودخونه، همیشه در حال جریانه و ما هم باهاش تغییر می کنیم، حتی اگه خودمون نفهمیم.

پیچیدگی های روابط خانوادگی و زناشویی در ایران امروز

اگه شما هم تو یه خانواده ایرانی زندگی می کنید، با خوندن این کتاب حسابی با روابطش همذات پنداری می کنید. نویسنده خیلی واقع گرایانه به سراغ پیچیدگی های روابط خانوادگی و زناشویی تو ایران امروز رفته. مسائلی مثل دوری از همسر، غم از دست دادن فرزند، تاثیر بچه های ازدواج قبلی و حتی مشکلات مالی، همه و همه تو این رمان به تصویر کشیده شدن. روابطی که با عشق شروع می شن، اما در ادامه با چالش هایی روبرو می شن که می تونه اونا رو حسابی به چالش بکشه یا حتی از بین ببره. کتاب نشون میده که چقدر سخته این روابط رو تو دنیای پرفشار امروز، سالم و زنده نگه داشت.

«انگار خودم نیستم»، یه جورایی صدای نسل امروز ماست؛ نسلی که با همه پیشرفت ها و دسترسی ها، هنوز هم تو پیچ و خم روابط و پیدا کردن خودش، سرگردونه. این کتاب تلنگریه برای اینکه بیشتر به خودمون و اطرافیانمون فکر کنیم و شاید یه راهی برای بیرون اومدن از این گم گشتگی پیدا کنیم.

بازتاب دغدغه ها و مسائل زنان ایرانی

همون طور که قبلاً هم گفتم، یاسمن خلیلی فرد تو این کتاب یه نگاه ویژه به زنان ایرانی و دغدغه هاشون داره. شخصیت های زن داستان، هر کدوم نمادی از اقشار مختلف جامعه هستن: از زن عصیان گر و ساختارشکن مثل کتی، تا مادر سنتی و فداکار مثل نازنین، و زن مهاجر سرگردان مثل لعیا. نویسنده خیلی خوب نشون میده که زن ها تو جامعه امروز ایران، با چه چالش ها و محدودیت هایی روبرو هستن و چطور هر کدوم به شیوه خودشون، سعی می کنن با این شرایط کنار بیان یا ازش عبور کنن. این بخش از کتاب، صدای خیلی از زنانی هست که حرف نگفته دارن.

مهاجرت و دوگانگی هویتی

مهاجرت، یه پدیده رایج تو جامعه ماست و «انگار خودم نیستم» حسابی به پیامدهای روانی و اجتماعی اون پرداخته. داستان لعیا و کامروز، نشون دهنده اینه که مهاجرت چطور می تونه فرد رو دچار دوگانگی هویتی کنه. از یه طرف، دلتنگی برای وطن و آداب و رسوم گذشته، و از طرف دیگه، تلاش برای جا افتادن تو یه فرهنگ جدید. این سرگردانی بین دو دنیا، می تونه حسابی به روح و روان آدم آسیب بزنه و اونو تو یه برزخ هویتی قرار بده. کتاب خیلی خوب این تنش رو به تصویر کشیده.

مفهوم سوگ و پذیرش فقدان

از دست دادن عزیزان، یکی از سخت ترین اتفاقات زندگیه. داستان نازنین و مسعود، حول محور همین سوگ و تلاش برای پذیرش فقدان می چرخه. نویسنده نشون میده که چطور آدم ها با غم از دست دادن کنار میان، چطور هر کدوم به شیوه خودشون عزاداری می کنن و چطور تلاش می کنن از این مرحله عبور کنن. این بخش از کتاب، خیلی ملموس و تاثیرگذاره و به ما یادآوری می کنه که غم، هر چقدر هم که بزرگ باشه، بالاخره یه روزی باید پذیرفته بشه تا زندگی ادامه پیدا کنه.

سبک و شیوه ی نگارش یاسمن خلیلی فرد در این اثر

اگه بخوایم صادق باشیم، یکی از دلایلی که «انگار خودم نیستم» این قدر به دل آدم می شینه، شیوه نگارش خود یاسمن خلیلی فرد هست. قلم این نویسنده یه ویژگی های خاصی داره که باعث میشه کتابش رو زمین نذارید.

رئالیسم و انطباق با واقعیت های روزمره

همون طور که گفتم، این رمان کاملاً واقع گرایانه (رئالیستی) نوشته شده. یعنی خبری از قهرمان های عجیب و غریب یا اتفاقات دور از ذهن نیست. همه چیز، از دیالوگ ها گرفته تا رخدادها و فضاسازی، اون قدر شبیه زندگی خودمونه که حس می کنید دارید یه فیلم رو از نزدیک تماشا می کنید. این انطباق با واقعیت های روزمره باعث میشه که شما به راحتی با شخصیت ها و مشکلاتشون ارتباط برقرار کنید و باهاشون همذات پنداری کنید. انگار خلیلی فرد به جای اینکه یه دنیای فانتزی بسازه، همین دنیای واقعی رو با همه خوب و بدش بهمون نشون داده.

استفاده از روایت های متناوب و چندصدایی

یاسمن خلیلی فرد تو این کتاب از تکنیک روایت های متناوب و چندصدایی استفاده کرده که الحق و الانصاف هم خیلی خوب جواب داده. اینکه هر فصل رو از نگاه یه شخصیت می خونیم، باعث میشه داستان عمق پیدا کنه و ما از زوایای مختلف به ماجرا نگاه کنیم. این روش نه تنها به شخصیت پردازی کمک می کنه و اونا رو برامون ملموس تر می کنه، بلکه حس کنجکاوی خواننده رو هم حسابی قلقلک میده تا ببینه در ادامه چی میشه و چطور این پازل های بهم ریخته قراره کنار هم قرار بگیرن. این مدل روایت، خیلی وقت ها از قضاوت های یک طرفه جلوگیری می کنه و به خواننده فرصت میده که خودش فکر کنه و ریشه های مشکلات رو پیدا کنه.

نگاه روان شناختی نویسنده

شاید بشه گفت یکی از نقاط قوت اصلی قلم یاسمن خلیلی فرد، نگاه روان شناختی عمیقشه. اون خیلی خوب می تونه به افکار و احساسات درونی شخصیت ها نفوذ کنه و اونا رو برای ما بازگو کنه. نویسنده فقط به ظاهر اتفاقات بسنده نمی کنه، بلکه نشون میده که هر اتفاقی چطور روی روان آدم ها تاثیر میذاره و چه دگرگونی هایی تو وجودشون ایجاد می کنه. این کندوکاو تو اعماق روان، باعث میشه که شخصیت ها تبدیل به آدم های کاملاً واقعی بشن و ما بتونیم دغدغه ها و ترس هاشونو حس کنیم.

زبان و لحن

زبان کتاب «انگار خودم نیستم» شیوا، روان و کاملاً مناسب با محتوای اونه. خبری از کلمات قلمبه سلمبه یا جملات پیچیده نیست. خلیلی فرد از یه زبانی ساده و صمیمی استفاده کرده که برای هر خواننده ای قابل فهمه. لحن داستان همون طور که گفته شد، بیشتر محاوره ایه و همین باعث میشه خیلی راحت با کتاب ارتباط بگیرید. این سادگی و روانی، باعث میشه شما غرق داستان بشید و به جای اینکه درگیر فهمیدن جملات باشید، تمام تمرکزتون روی زندگی شخصیت ها باشه.

چرا انگار خودم نیستم را باید خواند؟

شاید با خودتون بگید، تو این همه کتابی که هست، چرا باید برم سراغ «انگار خودم نیستم»؟ خب، اجازه بدید چند تا دلیل محکم بهتون بدم که حتماً این کتاب رو تو لیست مطالعه تون قرار بدید.

قدرت همذات پنداری

اولین و مهم ترین دلیل، قدرت همذات پنداری فوق العاده این کتابه. همون طور که قبلاً هم گفتم، شخصیت هاش اون قدر واقعی و ملموسن که حس می کنید تو همین نزدیکی ها زندگی می کنن. مشکلاتشون، دغدغه هاشون، تردیدهاشون، همه ش آشناست. با خوندن داستان، خیلی راحت می تونید خودتونو جای اونا بذارید و شاید حتی راه حل هایی برای مشکلات خودتون پیدا کنید. این توانایی کتاب در ایجاد ارتباط عمیق با خواننده، واقعاً ستودنیه.

بینش عمیق تر به جامعه

«انگار خودم نیستم» فقط یه رمان داستانی نیست، یه جورایی یه سند اجتماعی هم هست. با خوندنش، یه بینش عمیق تر نسبت به چالش های فردی و اجتماعی تو جامعه امروز ایران پیدا می کنید. نویسنده با ظرافت خاصی به مسائلی مثل مهاجرت، روابط زناشویی، دغدغه های زنان و بحران های هویتی می پردازه و باعث میشه شما از زاویه دیگه ای به اطرافتون نگاه کنید. این کتاب، شما رو به فکر فرو می بره و سوالات مهمی تو ذهنتون ایجاد می کنه.

ارزش ادبی

اگه بخوایم از نگاه ادبی هم به این کتاب نگاه کنیم، «انگار خودم نیستم» جایگاه ویژه ای تو ادبیات داستانی معاصر ایران داره. شیوه نگارش، شخصیت پردازی های قوی، استفاده هوشمندانه از تکنیک های روایی مثل چندصدایی و طرح مضامین عمیق، همه و همه باعث شده که این رمان ارزش ادبی بالایی داشته باشه و مورد توجه منتقدین و خوانندگان قرار بگیره. این کتاب، یه گام مهم تو ژانر خودش محسوب میشه.

پیشنهاد به مخاطبین خاص

اگه بخوام دقیق تر بگم، این کتاب برای کیا بیشتر مناسبه؟

• اگه از رمان های معاصر ایرانی که به زندگی و دغدغه های واقعی آدم ها می پردازن، خوشتون میاد.
• اگه رمان های روان شناختی و اجتماعی که شما رو به فکر فرو می برن رو دوست دارید.
• اگه دانشجو یا پژوهشگر ادبیات هستید و دنبال یه نمونه خوب از رئالیسم تو ادبیات معاصر ایران می گردید.
• اگه دنبال یه کتاب هستید که بتونید باهاش همذات پنداری کنید و حس کنید داستان زندگی خودتونه.

خلاصه که اگه دنبال یه تجربه خواندنی عمیق و پر فکر می گردید، «انگار خودم نیستم» رو از دست ندید.

بریده هایی منتخب از کتاب انگار خودم نیستم

حالا برای اینکه بیشتر با فضای کتاب آشنا بشید و لحن نویسنده دستتون بیاد، چند تا بریده از خود کتاب رو براتون اینجا میارم. این بریده ها نشون میدن که خلیلی فرد چطور با کلمات بازی می کنه و چطور احساسات رو به تصویر می کشه:

«می روم نشیمن. قاب عکس را برمی دارم. توی عکس می خندم. چهار شمع روی کیک هست. عکس بغلی را نگاه می کنم. عکس را کتی پارسال از من گرفت که مثلاً به عنوان نمونه عکاسی پرتره ببرد سر کلاس به دانشجوهایش نشان دهد. انگار هیچ چیزِ این دو عکس شبیه هم نیست. دختر بیست ساله و دختر چهارساله هیچ وجه تشابهی ندارند. انگارنه انگار که هر دو عکس متعلق به یک نفر است.»

این بریده، به خوبی حس از خودبیگانگی و تغییر هویت رو نشون میده؛ اینکه چطور آدم ها در گذر زمان تغییر می کنن و شاید دیگه خودشونو نشناسن.

«هفت هشت ساله ام. عصرها بعد از انجام دادن تکالیف مدرسه با بچه ها می ریم فوتبال بازی می کنیم. من همیشه دوست دارم دروازه بان باشم. بهروز می گوید می خواهی مهم ترین باشی. چیزی نمی گویم. دروازه بان بودن مهم بودن نیست، جدا بودن است، نوعی انزوای مطبوع، نوعی تک افتادگی لذت بخش.»

این قسمت هم نگاه شخصیت به تنهایی و انزوای از کودکی رو به تصویر می کشه که چطور این حس، در تمام زندگی باهاش همراه بوده.

«بیست وهشت سال پیش است. شب عروسی مان اولین باران پاییزی می بارد. مادر کامروز با ذوق می گوید: «این باران شگون دارد.» فرح جان پشت چشم نازک می کند که یعنی «چه اُمل». هر دو جوانیم و کله شق. بیست ویک سال و چند ماهم است و کامروز ماه دیگر بیست وچهار سالش می شود. چه برنامه هایی که برای آینده نریخته ایم.»

این بخش هم نوستالژی گذشته، عشق و برنامه ریزی های جوانی رو به نمایش میذاره که چطور با واقعیت های امروز در تضاد قرار می گیرن.

نظرات و بازخوردهای خوانندگان

«انگار خودم نیستم» از اون کتاب هاست که حسابی بین خواننده ها بحث و گفتگو ایجاد کرده. خیلی ها باهاش ارتباط برقرار کردن و از خوندنش لذت بردن، بعضی ها هم شاید اون قدر که انتظار داشتن، جذبش نشدن. اما در مجموع، نظرات مثبت زیادی درباره این کتاب وجود داره.

خیلی از خواننده ها معتقدن که این رمان تونسته به خوبی مشکلات و دغدغه های واقعی جامعه امروز رو نشون بده و شخصیت هاش اون قدر ملموس هستن که آدم باهاشون زندگی می کنه. بعضی ها هم از لحن صمیمی و روون نویسنده تمجید کردن و گفتن که کتاب رو یه نفس خوندن. به خصوص اونایی که از رمان های واقع گرایانه خوششون میاد، حسابی از «انگار خودم نیستم» تعریف کردن.

البته مثل هر کتاب دیگه ای، نظرات متفاوتی هم وجود داشته. مثلاً بعضی ها شاید با شیوه روایت چندصدایی ارتباط برقرار نکرده باشن یا پایان داستان رو اون طور که انتظار داشتن ندیدن. اما مهم اینه که این کتاب، بی تفاوت از کنار خواننده رد نمیشه و اونو به فکر فرو می بره. اگه شما هم این کتاب رو خوندید، حتماً تو قسمت نظرات تجربه تون رو با ما و بقیه به اشتراک بذارید. دوست داریم بدونیم «انگار خودم نیستم» برای شما چه حسی رو به ارمغان آورد.

آثار دیگر یاسمن خلیلی فرد

یاسمن خلیلی فرد، غیر از «انگار خودم نیستم»، کلی کتاب خوب دیگه هم داره که اگه از این رمان خوشتون اومد، پیشنهاد می کنم برید سراغ اونا هم. قلمش تو بقیه آثارش هم همین قدر شیرین و عمیقه.

• فکرهای خصوصی: این کتاب هم مثل «انگار خودم نیستم» یه رمان اجتماعی و روان شناختیه که به دنیای درونی آدم ها و افکار پنهانشون می پردازه.
• بنفش مایل به لیمویی: این رمان هم دغدغه های زنانه و روابط انسانی رو با نگاهی واقع بینانه بررسی می کنه و نشون میده که چطور رنگ ها و جزئیات زندگی، می تونن روی حال و هوای ما تاثیر بذارن.
• یادت نرود که…: اگه دنبال رمانی هستید که به گذشته و تاثیرش بر حال بپردازه، این کتاب هم می تونه براتون جذاب باشه.

این ها فقط چند نمونه از کارهای خوب یاسمن خلیلی فرد هستن. هر کدوم از این کتاب ها هم مثل «انگار خودم نیستم»، شما رو به دنیای خودشون می برن و به فکر فرو می برن.

سخن پایانی: دعوتی به تفکر و مطالعه

خب، رسیدیم به آخر این سفرمون به دنیای «انگار خودم نیستم». این رمان، همون طور که دیدید، یه داستان ساده نیست. یه آینه تمام نما از زندگی خودمونه، با همه پیچیدگی ها، دغدغه ها و سوالات بی جوابش. یاسمن خلیلی فرد با هنرمندی تمام، تونسته آدم هایی رو خلق کنه که شاید هر روز از کنارشون رد میشیم، اما هیچ وقت به عمق وجودشون فکر نمی کنیم.

اگه از من بپرسید، این کتاب رو باید خوند. نه فقط برای اینکه یه رمان خوب و خوش خوانه، بلکه برای اینکه تلنگریه برای خودمون، برای اینکه یه لحظه وایسیم و از خودمون بپرسیم: «واقعاً من، خودمم؟» یا این روزمرگی ها ما رو اون قدر تغییر دادن که دیگه از خودمون دور افتادیم؟ این کتاب می تونه یه جرقه باشه برای اینکه دوباره به خودمون نگاه کنیم و شاید راهی برای پیدا کردن همون «خود اصلی مون» پیدا کنیم.

پس، اگه این خلاصه تونست کنجکاوی شما رو تحریک کنه، معطل نکنید. همین الان برید سراغ نسخه کامل کتاب، چه چاپی، چه الکترونیکی، چه صوتی. مطمئن باشید تجربه خوندن کامل این رمان، خیلی عمیق تر و شخصی تر از هر خلاصه ای خواهد بود. خودتونو تو دنیای «انگار خودم نیستم» غرق کنید و از این سفر فکری لذت ببرید.