معرفی فیلم پریروم پرومال (Pariyerum Perumal)

فیلم پریروم پرومال (Pariyerum Perumal) یک شاهکار سینمای هند است که با جسارت تمام به نقد عمیق نظام کاست می پردازد و زخم های کهنه جامعه را برملا می کند.

اصلاً فکرش را هم نمی کردید که یک فیلم هندی بتواند اینقدر عمیق و تکان دهنده باشد، اما پریروم پرومال دقیقاً همین کار را می کند. این فیلم محصول سال ۲۰۱۸ به کارگردانی ماری سلواراج، نه تنها جوایز زیادی را از آن خود کرده، بلکه در قلب خیلی ها جا باز کرده و به یکی از مهم ترین فیلم های سینمای هند تبدیل شده است. اگر دنبال فیلمی هستید که حرف برای گفتن داشته باشد و حسابی ذهنتان را درگیر کند، حتماً با من همراه شوید تا ببینیم چرا تماشای پریروم پرومال یک تجربه سینمایی ضروری است. این فیلم، داستانی نیست که فقط ببینید و رد شوید؛ بلکه شما را به فکر فرو می برد و از کلیشه های رایج بالیوود خیلی فراتر می رود. اینجا قرار نیست فقط یک معرفی ساده داشته باشیم، می خواهیم پرده از لایه های پنهان این اثر هنری برداریم و ببینیم چرا این فیلم تا این اندازه تاثیرگذار بوده و چرا باید حتماً آن را در لیست تماشای خودتان قرار دهید.

Pariyerum Perumal در یک نگاه: شناسنامه فیلمی که باید دید!

قبل از اینکه وارد جزئیات شویم، بهتره یک نگاهی به شناسنامه این فیلم فوق العاده بیندازیم. اینطوری یک دید کلی پیدا می کنیم که پریروم پرومال از کجا اومده و چه جایگاهی توی سینمای جهان داره. این اطلاعات کمک می کنه تا با یک پس زمینه کامل تر، به سراغ تحلیل های عمیق تر فیلم بریم.

چرا امتیاز IMDb پریروم پرومال اینقدر بالاست؟

همین که امتیاز IMDb این فیلم 8.7 هست، خودش گویای همه چیزه! این امتیاز نشون می ده که پریروم پرومال تونسته هم دل منتقدین رو ببره، هم حسابی مخاطب های عادی رو تحت تاثیر قرار بده. وقتی یک فیلم چنین امتیاز بالایی می گیره، یعنی با یک اثر معمولی طرف نیستیم که فقط بیاد و بره. این بازخورد مثبت از تماشاگران و متخصصان سینما، مهر تاییدی بر کیفیت و عمق بالای فیلمه، چون در دنیای سینما، گرفتن چنین امتیازی واقعاً کار آسانی نیست و فقط به آثار برجسته تعلق می گیره. این فیلم حرف های زیادی برای گفتن داره و تونسته خیلی ها رو با خودش همراه کنه.

داستان فیلم پریروم پرومال: نبرد یک رویا با واقعیت های تلخ

خب، بریم سر اصل مطلب، یعنی داستان فیلم پریروم پرومال. این قسمت از فیلم واقعاً شما را میخکوب می کند و باعث میشه از لحظه اول تا آخر، چشمتون به پرده نقره ای دوخته بشه. فیلم درباره یک پسر جوان به اسم پاریان (Pariyan) است که از یک جامعه خیلی محروم و به قول معروف پایین دست می آید. پاریان اما مثل بقیه نیست؛ یک پسر باهوش و جاه طلبه که یک رویای بزرگ تو سرش داره: می خواد وکیل بشه. چرا؟ چون می خواد با همین مدرک حقوقی، زنجیرهای تبعیض رو بشکنه و برای خودش و آدم های مثل خودش عدالت رو به ارمغان بیاره. اون خوب می دونه که تنها راه نجات از این دور باطل ستم، بالا بردن خودش از طریق دانش و قانون هست.

پاریان بالاخره موفق میشه وارد دانشکده حقوق بشه، اما اینجا تازه اول ماجراست! ورودش به این محیط به ظاهر متمدن، اون رو با یک واقعیت تلخ و شوکه کننده روبه رو می کنه: تبعیض های سیستماتیک و ستم بر اساس طبقه بندی کاستی، حتی تو قلب جامعه ای که باید مظهر عدالت باشه، جولان میده. انگار دیوارهای نامرئی کاست، حتی اونجا هم دست از سرش برنمی دارن و سایه شون سنگینی می کنه. اون می فهمه که تحصیلات به تنهایی نمی تونه دیوارهای تعصب رو خراب کنه، بلکه تازه نقطه شروع یک مبارزه سخت تره.

رابطه پاریان و جوتی: عشقی ممنوعه یا دوستی خطرناک؟

توی این گیر و دار، پاریان با دختری به اسم جوتی (Jothi) آشنا میشه که از یک طبقه اجتماعی بالاتره. رابطه این دو نفر، چه عاشقانه باشه چه فقط یک دوستی عمیق و پر از احترام، لایه های جدیدی از پیچیدگی و خطر رو به داستان اضافه می کنه. اینجا دیگه پای سنت ها و تعصبات خانوادگی هم وسط میاد. خانواده جوتی، که حسابی هم قدرت دارن و خودشون رو از طبقات برتر جامعه می دونن، اصلاً نمی تونن این ارتباط رو تحمل کنن. برای اونا، این رابطه به منزله یک آبروریزی بزرگه و همینجا جرقه درگیری ها و آزار و اذیت ها زده میشه. این قسمت از داستان، به خوبی نشون میده که تبعیض تا چه حد می تونه در رگ و ریشه جامعه نفوذ کرده باشه.

فیلم پریروم پرومال فقط یک داستان عاشقانه نیست؛ بلکه روایتی تلخ از مقاومت یک جوان در برابر سیستمی که می خواهد او را خرد کند و از حقوق اولیه اش محروم سازد.

درگیری ها و آزارها: اوج گیری درام و نمایش واقعیت

حالا پاریان و خانواده اش، به خاطر هویت کاستی و رابطه اش با جوتی، انواع و اقسام آزار و اذیت و خشونت رو تجربه می کنند. این خشونت ها گاهی فیزیکیه، که واقعاً دل آدم رو به درد میاره و گاهی هم روانیه، که شاید از خشونت فیزیکی هم بدتر باشه و روح و روان آدم رو فرسوده می کنه. فیلم خیلی خوب نشون می ده که نظام کاستی چقدر می تونه بی رحم و ظالم باشه و چطور می تونه زندگی آدم ها رو تباه کنه. اما هرچی چالش ها بیشتر میشه و فشار روی پاریان افزایش پیدا می کنه، پاریان هم مصمم تر میشه که مبارزه کنه. این مبارزه، هم درونیه (برای حفظ هویت و عزت نفسش در برابر تحقیرها) و هم بیرونی (برای دستیابی به عدالت و شکستن کلیشه های اجتماعی که مثل یک زنجیر دور گردنش پیچیده شده اند). فیلم به خوبی نشون میده که پاریان چطور تو این مسیر پر از سنگلاخ، پخته تر و قوی تر میشه و چطور از یک قربانی به یک نماد مقاومت تبدیل می شه. پایان داستان هم بدون اینکه اسپویل کنم، خیلی پرمعنی و تأثیرگذاره و شما رو به فکر فرو می بره.

تحلیل عمیق Pariyerum Perumal: آینه ای رو به جامعه خشن و ناعادل

اگه بخوایم پریروم پرومال رو از نگاه تخصصی تر بررسی کنیم، می بینیم که این فیلم فراتر از یک سرگرمی ساده است و برای سرگرمی ساخته نشده. این اثر واقعاً مثل یک آینه عمل می کنه و جنبه های تاریک و تلخ جامعه هند رو نشونمون میده، جنبه هایی که شاید کمتر کسی جرات نشون دادنش رو داشته باشه. کارگردان، ماری سلواراج، با شجاعت و مهارت مثال زدنی، حرف هایی رو می زنه که شاید خیلی ها جرئت گفتنش رو نداشته باشن و با این فیلم، یک تلنگر جدی به جامعه خودش می زنه.

پیام های اجتماعی و سیاسی: نقدی تند به نظام کاستی

مهم ترین چیزی که پریروم پرومال فریاد می زنه، نقد بی پرده به نظام کاستی و تبعیض های ریشه داره که هنوز هم تو جامعه هند وجود داره و زندگی خیلی ها رو تحت تاثیر قرار داده. فیلم نشون می ده چطور هویت یک فرد، فقط و فقط به خاطر طبقه اجتماعی ای که توش به دنیا اومده، می تونه زندگیش رو جهنم کنه. از نگاه ها و کنایه های ریز و آزاردهنده تا خشونت های فیزیکی و حتی قتل های بی رحمانه، همه این ها زخم هایی هستند که نظام کاستی روی پیکر جامعه زده. فیلم این پیام رو میده که این تبعیض ها فقط محدود به روستاها و مناطق دورافتاده نیست و حتی تو شهرهای بزرگ و محیط های دانشگاهی به ظاهر متمدن هم حضور پررنگی داره و به شکل های مختلف خودش رو نشون میده. این نقد اجتماعی، فیلم رو از یک اثر معمولی فراتر می بره و به یک سند مهم درباره نابرابری تبدیل می کنه.

کارگردانی ماری سلواراج: زبان بصری قوی و تکان دهنده

ماری سلواراج، کارگردان و نویسنده فیلم، واقعاً کارش رو بلده و با هنرمندی خاصی داستان رو روایت کرده. سبک بصری فیلم، خیلی قوی و تاثیرگذاره و از لحظه اول شما رو درگیر می کنه. سلواراج از نمادها و استعاره ها به شکلی استادانه استفاده می کنه که مخاطب رو عمیقاً درگیر داستان می کنه. مثلاً صحنه هایی که پاریان با سگش به تصویر کشیده میشه، یا اون سکانس های تکان دهنده ای که خشونت علیه افراد طبقات پایین رو نشون میده و مو به تن آدم سیخ می کنه، فراموش نشدنی هستند. روایت گری سلواراج، از اون مدل هایی نیست که بخواد مستقیم نصیحت کنه یا شعار بده؛ بلکه با نشون دادن واقعیت های تلخ و بی پرده، خودش به مخاطب اجازه می ده فکر کنه، حس کنه و در نهایت نتیجه گیری کنه. این کارگردانی هوشمندانه، باعث شده فیلم تاثیرگذاری مضاعفی داشته باشه.

موسیقی متن هم در این فیلم، یک عنصر کلیدی و جدانشدنی برای تقویت حس و حال فیلمه. انگار موسیقی هم قدم به قدم با پاریان پیش میره و احساساتش رو به ما منتقل می کنه، از نگرانی و ترس و اضطراب تا عزم و اراده و مقاومت. انتخاب موسیقی و لحظه به لحظه استفاده از اون، باعث شده تا فیلم به یک تجربه سینمایی کامل و تأثیرگذار تبدیل بشه که بعد از دیدنش تا مدت ها تو ذهنتون باقی می مونه و زمزمه هاش رو تو گوشتون می شنوید.

شخصیت پردازی و فیلم نامه: واقع گرایی در اوج

یکی دیگه از نقاط قوت پریروم پرومال، شخصیت پردازی فوق العاده اش هست. شخصیت پاریان و بقیه کاراکترها، عمق زیادی دارن و به هیچ وجه تخت و ساده نیستن. ما شاهد تکامل پاریان هستیم، از یک جوان با آرزوهای بزرگ و معصومیت دوران دانشجویی تا یک مبارز خسته اما مصمم که دیگه حاضر نیست زیر بار ظلم بره. دیالوگ ها هم خیلی واقع گرایانه نوشته شده و حس می کنید دارید مکالمات واقعی آدم ها رو می شنوید، نه دیالوگ های از پیش نوشته شده. فیلم نامه، بدون اغراق و با پرداختن به جزئیات روانشناختی شخصیت ها، مخاطب رو به درون دنیای اونا می بره و باعث میشه با دردها و امیدهاشون همذات پنداری کنیم.

از طرفی، فیلم نامه به قدری دقیق نوشته شده که حتی ریزترین جزئیات هم معنی پیدا می کنن و هیچ چیزی بی دلیل نیست. هیچ صحنه یا دیالوگی بی دلیل نیست و همه چیز در راستای هدف اصلی فیلم پیش می ره. این دقت در پرداخت داستان و شخصیت ها باعث میشه پریروم پرومال نه تنها یک فیلم خوب، بلکه یک سند اجتماعی مهم باشه که به خوبی نژادپرستی و تبعیض کاستی رو نشون میده و از عمق فاجعه با خبرمون می کنه. این عمق و واقع گراییه که فیلم رو از بقیه آثار متمایز می کنه و بهش اعتبار میده.

معرفی بازیگران فیلم پریروم پرومال و درخشش آن ها

یک فیلم خوب، بدون بازیگران قوی و کاربلد ناقصه، و پریروم پرومال از این نظر هم حرف برای گفتن داره. بازیگران این فیلم، خصوصاً در نقش های اصلی، واقعاً درخشان ظاهر شدن و تونستن عمق و پیچیدگی شخصیت ها رو به خوبی به تصویر بکشن. انگار که خودشان سال ها با این درد و رنج زندگی کرده اند و این نقش ها رو زندگی کردند، نه فقط بازی.

• کاتیر (Kathir) در نقش پاریان (Pariyan): کاتیر واقعاً عالی بازی کرده و یک نقطه عطف تو کارنامه اش محسوب میشه. او نقش یک جوان با استعداد و پر از آرزو رو بازی می کنه که باید با تبعیض های وحشتناک طبقاتی دست و پنجه نرم کنه. کاتیر تونسته تمام احساسات پاریان، از امید و شور جوانی گرفته تا خشم و ناامیدی و در نهایت عزم و اراده برای مبارزه رو به شکلی باورپذیر نشون بده. شما با پاریان گریه می کنید و باهاش درد می کشید و از ته دل آرزو می کنید که کاش این مشکلات برای هیچ کس پیش نیاد.
• آناناندی (Anandhi) در نقش جوتی (Jothi): آناناندی در نقش جوتی، دختری از طبقه بالا که با پاریان رابطه برقرار می کنه، هم بازی خیلی خوبی ارائه داده. نقش او حساس و پیچیده ست، چون باید بین خانواده و احساساتش تعادل برقرار کنه و تصمیم های سختی بگیره. حضورش در داستان، لایه های بیشتری از تنش و درام رو ایجاد می کنه و نشان دهنده چالش های یک رابطه بین دو طبقه اجتماعی مختلفه که هر کدوم قوانین و محدودیت های خاص خودشون رو دارن.
• یوگی بابو (Yogi Babu) در نقش آناند: یوگی بابو، که معمولاً برای نقش های کمدی شناخته میشه، در این فیلم نقش یک دوست وفادار و حمایت گر پاریان رو بازی می کنه. با اینکه نقش او جدی تر از کارهای معمولشه، اما باز هم تونسته تعادل خوبی بین لحظات جدی و کمی چاشنی طنز (که در مواقعی لازم بود) ایجاد کنه و نقش یک رفیق واقعی رو بازی می کنه که همیشه پشت دوستش می ایسته.
• لیجیش (Lijeesh) در نقش سانکارالینگام: لیجیش در نقش منفی سانکارالینگام، که نماینده طبقه حاکم و ظالم جامعه است، هم بازی قدرتمندی داره. او با نگاه ها و رفتارش، حس ترس و کینه ای رو که در این طبقه نسبت به پایین دستان وجود داره، به خوبی به مخاطب منتقل می کنه و شما ازش متنفر می شید.

بازیگران فرعی هم هر کدوم به نوبه خود، به غنای داستان کمک زیادی کردن. انتخاب بازیگران و شیمی بین اون ها، باعث شده که شخصیت ها زنده و واقعی به نظر برسن و مخاطب بتونه به راحتی باهاشون ارتباط برقرار کنه و از دیدن این همه استعداد لذت ببره.

جوایز و افتخارات: مهر تاییدی بر کیفیت Pariyerum Perumal

وقتی یک فیلم هم دل مردم رو می بره و هم نظر منتقدها رو جلب می کنه، معمولاً با انبوهی از جوایز و افتخارات روبه رو میشه. پریروم پرومال هم از این قاعده مستثنی نیست و لیست بلندبالایی از جایزه ها رو تو کارنامه اش داره که نشون دهنده کیفیت هنری و تاثیرگذاری اجتماعیشه. این جوایز فقط تزئین نیستند، بلکه نشانگر این هستند که فیلم حرف های زیادی برای گفتن داشته و به گوش جهان رسیده.

این فیلم نه تنها در هند، بلکه در سطح بین المللی هم مورد تحسین قرار گرفته. مهم ترین جایزه ای که این فیلم به دست آورد، جایزه بهترین فیلم جشنواره فیلم فیر جنوب (Filmfare Award for Best Film – Tamil) بود که خودش اعتبار بزرگی برای هر فیلمیه و نشون می ده که این اثر چقدر در سینمای تامیلی و هند مورد توجه قرار گرفته. اما جوایز به همینجا ختم نمیشه:

• جایزه ایندین اکسپرس: برای بهترین فیلم (Indian Express Award for Best Film)، که یکی از معتبرترین جوایز در سینمای هند محسوب می شه.
• جایزه ویجای: برای بهترین کارگردان (Mari Selvaraj) و بهترین فیلمنامه (Vijay Award for Best Director and Best Screenplay)، که نشون دهنده قدرت سلواراج هم در کارگردانی و هم در نگارش داستانه.
• جوایز منتقدان: تحسین های فراوان از سوی منتقدان برجسته داخلی و بین المللی در جشنواره های مختلف که همگی بر ارزش هنری و پیام قدرتمند فیلم تاکید داشتند.
• انتخاب در لیست بهترین های سال: بسیاری از نشریات و وب سایت های معتبر سینمایی، پریروم پرومال را در لیست بهترین فیلم های سال ۲۰۱۸ و حتی بهترین فیلم های دهه اخیر هند قرار دادند.

این جوایز فقط یه مشت تندیس نیستن؛ بلکه مهر تاییدی هستن بر اینکه پریروم پرومال تونسته با زبان سینما، یک پیام مهم اجتماعی رو به گوش همه برسونه و از نظر فنی و هنری هم در سطح بالایی قرار بگیره. وقتی یک فیلم چنین افتخاراتی کسب می کنه، یعنی تونسته از دل مشکلات جامعه، یک اثر ماندگار خلق کنه و از کلیشه های سطحی سینمای هند فاصله بگیره و جایگاه خودش رو به عنوان یک اثر هنری عمیق تثبیت کنه.

واکنش منتقدان و تماشاگران: بازتاب یک شاهکار

پریروم پرومال از اون دست فیلم هاست که بعد از اکران، حسابی سروصدا کرد و واکنش های خیلی مثبتی رو هم از منتقدان و هم از تماشاگران به همراه داشت. این استقبال گسترده، نشون میده که فیلم تونسته به یک اثر فرهنگی مهم تبدیل بشه و در ذهن ها و قلب ها جا باز کنه. انگار مردم تشنه چنین فیلم هایی بودند که حرفی برای گفتن داشته باشد.

نظر منتقدان: تحسین بی وقفه و نقدهای مثبت

منتقدان سینما، هم در هند و هم در کشورهای دیگه، از این فیلم حسابی تعریف و تمجید کردن و نقدهای درخشان زیادی براش نوشتند. اونا بیشتر روی این نکات تاکید داشتن که پریروم پرومال چقدر قوی و تاثیرگذاره:

• جسارت کارگردان: خیلی ها ماری سلواراج رو برای شجاعتش در پرداختن به موضوعی مثل تبعیض کاستی که تو هند هنوز هم تابو محسوب میشه، تحسین کردن. اون نشون داد که سینما می تونه ابزاری برای روشنگری و تغییر باشه.
• فیلمنامه قدرتمند و پرجزئیات: منتقدان، فیلمنامه پریروم پرومال رو فوق العاده قوی و بدون نقص دونستن که تونسته با جزئیات دقیق و واقع گرایانه، داستان رو پیش ببره و هیچ چیز رو سرسری نگیره.
• بازی های درخشان و باورپذیر: عملکرد کاتیر و بقیه بازیگران، به خصوص در نقش پاریان، مورد ستایش قرار گرفت و خیلی ها معتقد بودن که اونا تونستن عمق شخصیت ها رو به خوبی به تصویر بکشن و شما رو کاملاً با خودشون همراه کنن.
• کارگردانی خلاقانه و هنرمندانه: سبک بصری، استفاده از نمادها و استعاره ها، و روایت گری منحصر به فرد سلواراج، از نقاط قوت دیگه ای بود که منتقدان بهش اشاره کردن و اون رو یک ویژگی برجسته در سینمای تامیلی می دونستند.

بعضی از منتقدان حتی این فیلم رو با آثار مهم سینمای جهان که به مسائل اجتماعی می پردازند مقایسه کردن و اون رو یک نمونه عالی از سینمای اجتماعی دونستن که می تونه تاثیرات عمیقی روی جامعه داشته باشه و گفتمان های جدیدی رو ایجاد کنه.

استقبال تماشاگران: ارتباط عمیق با مردم

فقط منتقدان نبودن که پریروم پرومال رو دوست داشتن و ازش تعریف می کردن. تماشاگران عادی هم با این فیلم حسابی ارتباط برقرار کردن و اون رو به شدت پسندیدند. امتیاز بالای IMDb و بحث هایی که تو شبکه های اجتماعی و بین مردم در مورد فیلم شکل گرفت، گواه این ادعا بود. خیلی ها بعد از دیدن فیلم، از تاثیرگذاری اون روی خودشون صحبت می کردن و می گفتن که چطور این فیلم تونسته اونا رو با واقعیت های تلخ جامعه هند روبه رو کنه و چشمشون رو به روی حقایق باز کنه.

این فیلم تونست به یک پدیده فرهنگی تبدیل بشه و گفتمان های زیادی رو درباره تبعیض، عدالت اجتماعی و حقوق بشر راه بندازه. این نشون میده که وقتی یک فیلم با صداقت و عمق به یک موضوع مهم می پردازه، می تونه مرزها رو بشکنه و با قلب و ذهن آدم ها ارتباط برقرار کنه، فارغ از زبان و ملیت. پریروم پرومال نه تنها سرگرم کننده بود، بلکه مردم رو به فکر فرو برد و بهشون تلنگر زد تا درباره دنیای اطرافشون بیشتر تامل کنند و شاید حتی قدمی برای تغییر بردارند.

چرا تماشای Pariyerum Perumal به شدت توصیه می شود؟ (نتیجه گیری)

بعد از همه این حرف ها، شاید از خودتون بپرسید که چرا باید پریروم پرومال رو ببینیم؟ خب، اجازه بدید یک جمع بندی کوتاه و پرمغز داشته باشم تا دلیل اصلی تماشای این فیلم رو براتون روشن کنم و متقاعدتون کنم که این فیلم رو نباید از دست بدید.

1. ارزش هنری بالا: این فیلم از نظر کارگردانی، فیلم نامه، بازیگری و موسیقی متن، یک اثر هنری کامل و بی نقصه. کمتر فیلمی پیدا میشه که تمام این عناصر رو در کنار هم و به این خوبی داشته باشه و این نشون دهنده یک شاهکار سینماییه.
2. پیام های اجتماعی عمیق و به موقع: پریروم پرومال یک فیلم سرگرم کننده صرف نیست، بلکه یک فریاد اعتراضی علیه تبعیض و بی عدالتیه. این فیلم شما رو با واقعیت های تلخ نظام کاستی و تاثیرات مخرب اون روی زندگی آدم ها آشنا می کنه. دیدنش می تونه چشم هاتون رو باز کنه و باعث بشه بیشتر فکر کنید و شاید حتی دیدگاهتون رو تغییر بده.
3. بازی های درخشان و باورپذیر: کاتیر و بقیه بازیگران، اونقدر خوب نقش هاشون رو ایفا کردن که شما رو کاملاً درگیر داستان و سرنوشت شخصیت ها می کنن. این سطح از بازیگری، واقعاً کم نظیره و شما رو تا عمق وجود شخصیت ها می بره.
4. کارگردانی کم نظیر ماری سلواراج: ماری سلواراج با دیدی نو و جسورانه، تونسته یک داستان تاثیرگذار رو به شکلی هنرمندانه روایت کنه. استفاده از نمادها و پرداخت به جزئیات، فیلم رو به یک تجربه بصری و عمیق تبدیل کرده که هر لحظه ازش حرفی برای گفتن داره.
5. فراتر از کلیشه های بالیوود: اگه از فیلم های تکراری و پر از آهنگ و رقص بالیوود خسته شدید و دنبال یک اثر متفاوت، جدی و پرمغز هستید، پریروم پرومال دقیقاً همون چیزیه که دنبالش می گردید. این فیلم، استانداردهای جدیدی رو برای سینمای اجتماعی هند تعریف کرده و مرزهای داستان گویی رو جابه جا کرده.

پس، اگه دوست دارید یک تجربه سینمایی متفاوت و پرمغز داشته باشید، اگه دنبال فیلمی هستید که شما رو به فکر فرو ببره و درباره مسائل مهم اجتماعی، به ویژه تبعیض و نژادپرستی، حرف بزنه، حتماً این فیلم رو تماشا کنید. پریروم پرومال (Pariyerum Perumal) یکی از اون فیلم هاست که دیدنش رو نباید از دست داد و برای هر سینه فیل و هر کسی که به دنبال فیلم های با محتوای عمیق هست، واجبه. اجازه بدید این فیلم، با داستان قوی و پیام های عمیقش، ذهنتون رو به چالش بکشه و نگاهتون رو به دنیا وسیع تر کنه.