مراقب لالایی دشمن باشید!/ «مشارکت حداکثری» اقدام ملی علیه راهبرد دشمن

انتخاب جمهور با مشارکت بالا؛

گروه سیاسی خبرگزاری علم و فناوری تیتروز؛ انتخابات برای تعیین رئیس دولت در هر کشوری مهم است، چرا که امور اجرایی مردم آن کشور را برای چند سال به دست یک نگرش و جریان مشخص می‌سپارد. این رویداد سیاسی، اما برای کشوری، چون ایران، از این هم مهم‌تر است. چرا؟ چون جمهوری اسلامی ایران از ابتدای پیروزی انقلاب تا کنون درگیر یک جنگ تحمیلی است. یک جنگ ناجوانمردانه چهل‌و‌پنج ساله که از کودتا و جاسوسی تا تهاجم نظامی و تحریم اقتصادی را شامل شده و در یکی دو دهه اخیر شدت و حدّت و پیچیدگی بسیار بیشتری نیز گرفته است. از این رو نمی‌توان و نباید با موضوع انتخابات، سرسری و ساده برخورد کرد.

برای فهم این صحنه و حساسیت آن، قبل از هر چیز باید به نسبت انتخابات با جمهوری اسلامی و دولت برآمده از انتخابات با جنگ تحمیل شده بر کشور و مردم فکر کرد. بدون حضور و پشتوانه مردم، جمهوری اسلامی دست‌کم در نیمی از ماهیت خود -یعنی جمهوریت- خواهد لنگید. انتخابات یکی از اصلی‌ترین مظاهر این حضور است. در این صحنه، فرصت نقش‌آفرینی و حضور و برابری در یکی از عالی‌ترین سطوح خود، متبلور می‌شود؛ «هر کسی هر چند به نظر شما کوچک بیاید و بخواهید، یا بتوانید او را نادیده بگیرید، این‌جور نیست که در سرنوشت کشور بی‌تأثیر باشد؛ یعنی کوچک‌ترین افراد جامعه، فقیرترین افراد جامعه، بی‌دست‌و‌پاترین افراد جامعه هم میتوانند در سرنوشت کشور مؤثّر باشند.»

چرا مشارکت مهم است؟

حالا چرا حضور گسترده در انتخابات این‌قدر مهم است و نسبت آن با جنگ تحمیلی علیه کشور که جنگ اقتصادی اصلی‌ترین و آشکارترین میدان این جنگ است، چیست؟ بگذارید پاسخ را از زبان یکی از فرماندهان اصلی این جنگ بشنویم. «ریچارد نفیو» به معمار تحریم‌های ایران مشهور است. نفیو کسی است که در طراحی و اجرای تحریم‌های متعدد و پیچیده و سخت علیه ایران، نقشی اساسی داشته و نکته جالب آنکه وی هم در دولت‌های دموکرات مسئولیت داشته و هم در دولت‌های جمهوری‌خواه! و این نشانه‌ای قابل توجه از دو حزبی و فراجناحی بودن جنگ اقتصادی با ایران و ایرانی برای حکومت آمریکاست.

نفیو سال ۱۳۹۶ در مصاحبه‌ای، در پاسخ به این پرسش که هدف از تحریم‌ها، فشار بر حاکمیت یا مردم ایران است، می‌گوید: بستگی به کشوری دارد که مورد تحریم واقع می‌شود و این‌که منافع مشخص آن چه است. اگر رژیم قذافی در لیبی را تحریم کنید اصلاً نباید سراغ جمعیت رفت، چون قذافی اهمیت خاصی به جمعیتش یا سطح دردشان نمی‌داد. در مورد کیم جونگ اون و کره شمالی هم همین است. در این‌جا «درد» باید مشخصاً نخبگان حاکمیت را هدف بگیرد تا آنها اوضاع را عوض کنند. در مورد روسیه هم همین است. به نظرم وقتی باید «درد» را در مورد جمعیت‌ها به کار برد که حاکمیت پایگاهی مردمی داشته باشد و ایران از نظر من در این دسته است… در ماجرای تحریم‌ها باید تمرکز درد را جایی قرار می‌دادیم که تصمیم‌گیرندگان را قانع کند، در مورد ایران این از طریق ناراضی ساختن مردم از اوضاع بود.

«خوآن زاراته» معاون اسبق مدیریت مبارزه با تروریسم و جرایم مالی در خزانه‌داری آمریکا در کتاب خود با عنوان «نبرد خزانه‌داری: ظهور عصر جدید جنگ‌افزار‌های مالی» می‌نویسد؛ هدف از تحریم‌ها حرکت به سمت یک خفگی اقتصادی در بالاترین درجه ممکن بود، تمرکز تحریم‌ها از محدود‌سازی توانایی ایران برای انجام تجارت با دنیا شروع می‌شد و به سمت افزایش رنج‌های اقتصادی مردم ایران پیش می‌رفت، این فرآیند دو نتیجه را دربر داشت، یا بین رهبران ایران شکاف بیفتد و یا توسط مردمِ کشورشان مجبور شوند جهت‌گیری‌های خود را تغییر داده و از دستیابی به توانایی‌های هسته‌ای صرف نظر کنند… حالت فشار حدأکثری، اثرات اقتصادی گسترده‌تری را بر ایران متصور می‌شود، آن مبارزه از یک مدل تحریمی پیروی می‌کند که بر نارضایتی‌های داخلی و آشوب برای مجبور کردن رهبران ایران متکی است.

مشارکت حداکثری؛ اقدام علیه راهبرد دشمن

از راهبرد دشمن به راحتی می‌توان فهمید که هر‌قدر و به هر دلیلی، مشارکت در انتخابات پایین باشد دشمن را نسبت به افزایش فشار امیدوارتر می‌کند و بالعکس هرقدر مشارکت انتخاباتی بالاتر باشد، دشمن نسبت به این سیاست خصمانه ناامید شده و از آن دورتر می‌شود. پس بی‌راه نیست اگر بگوییم میزان مشارکت در انتخابات با فشار دشمن، نسبت معکوس دارد.

«مشارکت بالا که ما روی آن خیلی اصرار میکنیم، به خاطر این است که مهمترین اثر مشارکت بالا سرافرازی جمهوری اسلامی است. آقا نظام جمهوری اسلامی از لحظه‌ای که تشکیل شده است، دشمن‌های سرسخت داشته؛ هر کار توانستند، علیه جمهوری اسلامی انجام دادند… در هر انتخاباتی که مشارکت کم بوده، زبان ملامت دشمنان جمهوری اسلامی و حسّاد جمهوری اسلامی دراز شده؛ ملامت کردند. وقتی مشارکت بالا است، زبان بدگویان کوتاه میشود؛ نمیتوانند ملامت کنند، نمیتوانند شادی کنند. دشمن‌شاد نمیشویم؛ این علّت این است که بنده اصرار بر مشارکت بالا دارم این است.» و البته که مشارکت پایین فقط به شادی و ملامت دشمن محدود نمی‌شود و دنباله این شادی و ملامت، افزایش فشار به انحاء مختلف است.

اینجاست که مسئولیت و وظیفه دوستداران ایران و حامیان جمهوری اسلامی روشن می‌شود؛ «توصیه به مردم عزیزمان این است که ما گفتیم ایران قوی و سرافراز؛ این شد شعار؛ ایران قوی طرفدار خیلی دارد. قوی بودن ایران فقط به این نیستش که انواع و اقسام موشک‌ها را داشته باشیم، که الحمدلله داریم، انواع و اقسامش هم داریم. مفید و با کاربردش هم داریم، امّا فقط این نیست. قوی شدن ابعاد گوناگونی دارد؛ ابعاد علمی دارد، ابعاد فرهنگی دارد، ابعاد اقتصادی دارد؛ یکی از ابعادش همین بعد حضور در میدان سیاست و میدان انتخابات است؛ این هم نشانه‌ی قوّت است. پس هر کسی که علاقه‌مند به ایران قوی است، در این انتخابات بایستی شرکت کند. هر کسی معتقد به لزوم حمایت از نظام جمهوری اسلامی است، بایستی به صورت مضاعف اهتمام داشته باشد به این.» 

آزمون انتخابات

«انتخابات همیشه یک آزمون است» و با توجه به آنچه گفته شد، مردم با حضور گسترده و حدأکثری خود می‌توانند نقشی مهم و اساسی در جنگ تحمیلی علیه خود ایفا کنند. غفلت از این آزمون، خسارت به دنبال دارد و بی شک دشمن نیز برای این آزمون برنامه و اهداف خاص خود را دارد. دلسرد کردن مردم از مشارکت گسترده و اختلال در دستگاه محاسباتی انتخاب کنندگان و انتخاب شوندگان از جمله رئوس این برنامه هاست؛ «والله لا اکون کاضّبع تنام علی طول اللدم؛ من آدمی نیستم که با لالایی دشمن خوابم ببرد. خیلی‌ها با لبخند دشمن خاطرشان جمع میشود که دیگر خطری نیست. اگر دشمن لالایی بدهد، خوابشان میبرد. امیرالمؤمنین میفرماید که و من نام لم ینم عنه؛ اگر تو خوابت برد، معلوم نیست دشمن هم خوابش برده باشد، او بیدار است. نوازش دشمن و لالایی دشمن موجب نمیشود من به خواب بروم؛ یعنی این هوشیاری در مقابل دشمن در اوج.»

انتخاب اصلح؛ مکمل مشارکت بالا

آنچه مشارکت بالا را تکمیل می‌کند، انتخاب اصلح است. نامزد اصلح از دید رهبر انقلاب «کسی است که در درجه‌ی اوّل به مبانی این انقلاب و این نظام اعتقاد قلبی و واقعی داشته باشد… دوّم اینکه کارآمد باشد؛ شب و روز نشناسد، دنبال کار باشد، توانایی داشته باشد برای کار کردن، از عناصر خوب و همکاران خوب استفاده کند.» 

در کنار این دو عامل ترکیب همراهان و همکاران نامزد نیز عامل مهمی است که رهبر انقلاب نسبت به آن هشدار دادند: «کسان و کارگزاران خود را از کسانی قرار ندهید که ذرّه‌ای با انقلاب زاویه دارند. آن کسی که، آن کسی که با انقلاب، با امام راحل، با نظام اسلامی ذرّه‌ای زاویه داشته باشد، او به درد شما نمیخورد؛ او همکار خوبی برای شما نخواهد بود. آن کسی که دلبسته‌ی آمریکا باشد و تصوّر کند که بدون لطف آمریکا نمیشود قدم از قدم برداشت در کشور، او برای شما همکار خوبی نخواهد بود، او از ظرفیّت های کشور استفاده نخواهد کرد، او خوب مدیریّت نخواهد کرد؛ آن کسی که راهبرد دین و شریعت را مورد بی‌اعتنائی قرار بدهد، او با شما همکار خوبی نخواهد بود. کسی را انتخاب کنید که اهل دین، اهل شریعت، اهل انقلاب، اهل اعتقاد کامل به نظام باشد.»

و در صورت رعایت این ملاحظات است که ان‌شاءالله مردم ایران روز جمعه ۸ تیر، با حضور حداکثری و انتخاب نامزد اصلح موجب سرافرازی جمهوری اسلامی و خود خواهند شد.