خروج مولداوی از معاهده نیروهای مسلح متعارف در اروپا
مولداوی مشارکت خود در معاهده نیروهای مسلح متعارف در اروپا (CFE) را به حالت تعلیق درآورد. این تصمیم اکنون برای اجرایی شدن، نیاز به حمایت پارلمان و رییس جمهور این کشور دارد.
به گزارش تیتروز، پیمان سی اف ای (CFE) یا همان معاهده نیروهای مسلح متعارف در اروپا، در سال 1990 در ماه های آخر جنگ سرد از سوی اعضای پیمان ورشو و ناتو امضا شد. این پیمان محدودیت هایی را بر تعداد تانک ها، خودروهای زرهی، توپخانه، هلیکوپترهای تهاجمی و هواپیماهای جنگی مستقر در اروپا اعمال کرد.
با این حال، این معاهده قبل از اینکه در سال 1992 لازم الاجرا شود، در هاله ای از ابهام قرار گرفت، زیرا اتحاد جماهیر شوروی در آن زمان فروپاشید و پیمان ورشو منحل شد. یک نسخه اقتباس شده از سی اف ای در سال 1999 امضا شد که محدودیت ها را بر کشورهای خاص و نه بلوک ها بنا نهاد. با این حال، نسخه به روز شده آن هرگز توسط هیچ کشوری در ناتو تصویب نشد.
مسکو تصمیم مولداوی را محکوم کرده است. آندری کارتاپولوف، رییس کمیته دفاعی دومای دولتی روسیه مدعی شد که این اقدام در نهایت علیه روسیه است. این قانونگذار ارشد به «نووستی» گفت: «در اصل، این معاهده قبلا هدف خود را از دست داده است، بنابراین چیزی را تغییر نخواهد داد، اما این اقدام به خودی خود علیه منافع کشور ماست و ما مطمینا این را در نظر خواهیم داشت.»
به گزارش راشا تودی، روسیه در سال 2007 مشارکت خود در این معاهده را به دلیل ناکامی اعضای جدید ناتو در پایبندی به محدودیت های سی اف ای به حالت تعلیق درآورد. در سال 2015، روسیه با این استدلال که هیچ یک از اعضای بلوک تحت رهبری ایالات متحده به این توافق پایبند نیستند، رسما از سی اف ای خارج شد.
خروج مسکو در ماه مه گذشته، زمانی که ولادیمیر پوتین، رییس جمهور روسیه قانونی را برای فسخ این معاهده امضا کرد، نهایی شد. در آن زمان، دیمیتری پسکوف، سخنگوی کرملین گفت این تصمیم هیچ «پیامد مستقیمی» نخواهد داشت، زیرا سی اف ای قبل از آن هم «یک مکانیسم مرده» بود. در همین حال ناتو مشارکت خود در سی اف ای را در سال 2023 به حالت تعلیق درآورد و ادعا کرد که از بین رفتن این توافقنامه کلیدی تنها قابلیت های نظامی این بلوک را افزایش می دهد.
پیمان سی اف ای
معاهده نیروهای مسلح متعارف در اروپا در 19 نوامبر 1990 در پاریس امضا شد. این توافقنامه توسط نمایندگان مجاز 16 کشور عضو ناتو و شش کشور عضو پیمان ورشو منعقد شد. این سند در 9 نوامبر 1992 لازم الاجرا شد. شرکت کنندگان بی طرف و غیرمتعهد در کنفرانس امنیت و همکاری در اروپا در آن شرکت نکردند و خود معاهده بسته شد. الحاق کشورهایی که در آن زمان عضو ناتو و بخش ورشو نبودند، در نظر گرفته نشده بود.
این معاهده حداکثر سطوح گروهی و فردی را برای کشورهای ناتو و پیمان ورشو برای پنج نوع سلاح و تجهیزات نظامی محدود به معاهده تعیین کرد: «تانک های جنگی، خودروهای زرهی رزمی، توپخانه، هواپیماهای تهاجمی و هلیکوپترهای تهاجمی.» چنین سطوحی نه تنها برای دو گروه از کشورها به طور کلی، بلکه برای مناطق به اصطلاح جانبی جنوبی و شمالی هم ایجاد شد تا نگرانی های کشورهای این مناطق، در درجه اول ترکیه و نروژ، در نظر گرفته شود.
در سال 1992، مفاد این معاهده با تعهدات شرکت کنندگان برای محدود کردن تعداد نیروهای مسلح متعارف در منطقه اعمال این معاهده تکمیل شد.
پایان خبر تیتروز
آیا شما به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در مورد "خروج مولداوی از معاهده نیروهای مسلح متعارف در اروپا" هستید؟ با کلیک بر روی بین الملل، ممکن است در این موضوع، مطالب مرتبط دیگری هم وجود داشته باشد. برای کشف آن ها، به دنبال دسته بندی های مرتبط بگردید. همچنین، ممکن است در این دسته بندی، سریال ها، فیلم ها، کتاب ها و مقالات مفیدی نیز برای شما قرار داشته باشند. بنابراین، همین حالا برای کشف دنیای جذاب و گسترده ی محتواهای مرتبط با "خروج مولداوی از معاهده نیروهای مسلح متعارف در اروپا"، کلیک کنید.
