یک روایت از عملیات «والفجر۳»

به گزارش تیتروز، یگان‌های شرکت‌کننده در عملیات والفجر ۳ که در آخرین ساعت روز گذشته (۱۳۶۲/۵/۷) آغاز شد؛ در همان دقایق اولیه موفق شدند از میادین مین در خط مقدم و کانال‌ها عبور کرده و مسافت حدفاصل خط حد خود تا دشمن را طی کنند.

 بنابراین یگان‎های مذکور در محورهای مختلف با دشمن درگیر شدند و موفقیت‌هایی نیز به دست آوردند. وضعیت کلی عملیات تا روشن ‎شدن هوا بدین ترتیب بود:

در شمال منطقه عملیاتی، لشکر ۵ نصر موفق به تصرف چند ارتفاع در محور چپ ازجمله ۳۴۳، ۳۲۵ و بخشی از ارتفاع ۳۴۰ شد و در محور راست نیز نمه‎کلان‌بو و ارتفاع ۳۴۵ را تصرف و به سمت جنوب ارتفاع نمه‎کلان‎بوی کوچک پیشروی کرد، ولی در سمت راست، ارتفاع مهم ۳۹۰ (کله‎قندی) زالوآب در دست دشمن باقی ماند.

 در محور میانی که منطقه عملیات تیپ ۲۱ امام رضا (ع) بود، این تیپ که موفق‌ترین یگان عمل‎کننده محسوب می‎شد توانست در حدفاصل دراجی تا فرخ‌آباد تقریباً همه اهداف خود را تصرف کرده و خاکریزی هم در فاصله این دو آبادی احداث کند.

 از سوی دیگر، در جنوب منطقه که لشکر ۴۱ ثارالله (ع) عمل می‌کرد و تصرف ارتفاع قلاویزان اصلی‌ترین هدف این یگان بود در ساعات اولیه موفق به پیشروی به عمق و استقرار در بخش‌هایی از ارتفاع به‎خصوص در محور راست و میانی شد، ولی بنا به عللی نتوانست بخش‌های تصرف‎شده را حفظ کند و به ‏ناچار به پشت خاکریزی که در حین عملیات از فرخ‌آباد تا فیروزآباد احداث شده بود عقب‌نشینی کرد.

البته این یک موفقیت نسبی بود، زیرا منطقه جدید خط پدافندی بخشی از مأموریت این یگان بود و جای پای مناسبی برای خیز بعدی با هدف تصرف قلاویزان محسوب می‎شد.

منبع:

لطف‌الله زادگان، علیرضا، روزشمار جنگ ایران و عراق: والفجر ۲ و ۳؛ تغییر تاکتیکی سرزمین نبرد (کتاب بیست و ششم)، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، تهران ۱۴۰۱، صص ۶۶۷، ۶۷۰

پایان خبر تیتروز