ماجرای قتل فجیع جوان ۳۲ ساله با اسید

آخرین ماه زمستان گذشته در تقویم روزگار سپری می شد اما افکار مغشوش ذهن جوان ۳۴ ساله را به هم ریخته بود.

دوباره گوشی تلفن همسرش را بررسی کرد. مشاهده پیامک های زهرآلود همه وجودش را به عصیان می کشید.

چندین بار انگشتانش روی حروف صفحه کلید نمایشگر گوشی لغزید و پیامک هایی لبریز از خشم و توهین برای طرف مقابل فرستاد و او را تهدید به انتقامی هولناک کرد اما باز هم آرام و قرار نداشت. یک بار راهی فروشگاه جواد شد و با او به مشاجره لفظی پرداخت و برخی از لوازم مغازه را به هم ریخت.

احمد مدعی بود پیامک های زننده او را در گوشی همسرش دیده است ولی این درگیری لفظی با میانجیگری افراد حاضر در فروشگاه محصولات فرهنگی (کافی نت) به پایان رسید. بعد از این ماجرا احمد به سراغ پدرزنش رفت که به خاطر اعتیاد شدید به مواد مخدر کارتن خواب شده بود و در پاتوق های مصرف مواد پرسه می زد.

او بالاخره غلامرضا معروف به «غلام موشی» را پیدا کرد و پرده از ماجرایی تلخ برداشت. او از پیامک های زهرآلودی سخن گفت که بر افکارش نقش بسته بود و به شدت آزارش می داد. طولی نکشید که احمد نقشه هولناک اسیدپاشی را بازگو کرد وبدین ترتیب «غلام موشی» به حمایت از داماد خود تصمیم وحشتناکی گرفت.

همه مقدمات با تهیه ظرف حاوی اسید فراهم شده بود و عقربه های ساعت دقایق اولیه بامداد بیست و ششم اسفند را نشان می دادند که احمد موتورسیکلت خود را در ابتدای خیابان بهمن ۴ مشهد متوقف کرد. در این هنگام «غلام موشی» در حالی از ترک موتورسیکلت پیاده شد که ظرف حدود ۲ لیتری حاوی اسید را به دست گرفته بود. او که می دانست متصدی فروشگاه خدمات رایانه ای هنوز هم مشغول کار است به آرامی وارد فروشگاه شد و در یک لحظه ظرف حاوی اسید را روی سر و صورت و پیکر جواد پاشید و بی درنگ از مغازه بیرون پرید.

احمد با موتورسیکلت روشن منتظر پدرزنش ایستاده بود که او در تاریکی شب بر ترک موتورسیکلت نشست و اینگونه از صحنه حادثه گریختند. لحظاتی بعد با فریاد های دلخراش جواد اهالی محل و رهگذران به یاری او شتافتند و این جوان ۳۲ ساله را به بیمارستان امام رضا (ع) انتقال دادند اما او در آخرین روز سال ۱۴۰۲ بر اثر عوارض ناشی از اسید جان سپرد.

طولی نکشید که تحقیقات میدانی گسترده ای با حضور قاضی ویژه قتل عمد مشهد در پزشکی قانونی و محل وقوع جنایت آغاز شد و ریشه یابی جنایت اسیدی در حالی ادامه یافت که در بررسی دوربین های مداربسته اسنادی از حضور موتورسواری به نام «احمد-ع» به دست آمد.

این جوان پس از ردیابی های اطلاعاتی در منزل مسکونیش دستگیر شد و در همان بازجویی های اولیه به سوءظن های ناشی از پیامک های زهرآلود اعتراف کرد و به بیان زوایای پنهان این جنایت هولناک پرداخت. از سوی دیگر گروهی از افسران ورزیده با راهنمایی ها و دستور های ویژه قاضی دکتر صادق صفری در جستجوی «غلام موشی» برآمدند چراکه طبق بررسی های نامحسوس و بازبینی دوربین های مداربسته احمد نقش مستقیم در ماجرای اسیدپاشی نداشت و او همه این رویداد ها را به پدرزن کارتن خواب خود نسبت می داد.

بالاخره این معمای پیچیده جنایی که بنا به ادعای «احمد-ع» به روابط خیانت بار گره خورده بود به پاتوق های استعمال مواد مخدر رسید و کارآگاهان شب های زیادی را به فضا های سبز یا پاتوق های خلافکاران سر زدند تا اینکه گروه تجسس کلانتری خواجه ربیع مشهد نیز به شاخه ای از عملیات ردزنی وارد شدند و با بهره گیری از تجربیات قاضی صفری به رصد های اطلاعاتی ادامه دادند.

در نهایت دوم تیر سال ۱۴۰۳ «غلامرضا-م» معروف به «غلام موشی» اسیر چنگال عدالت شد و گروه عملیاتی افسران تجسس با هدایت مستقیم سرهنگ شجاعی (رئیس کلانتری خواجه ربیع) وی را در یکی از پاتوق های مصرف مواد مخدر به دام انداختند.

او در بازسازی صحنه جنایت نیز که در حضور قاضی شعبه ۲۰۸ دادسرای عمومی و انقلاب مشهد انجام شد به صراحت ماجرای اسیدپاشی را پذیرفت اما ادعا کرد دامادش او را فریب داده است چراکه تصور می کرد درون دبه پلاستیکی «الکل صنعتی» وجود دارد.

او که در محل وقوع قتل حادثه را تشریح می کرد ادامه داد: آن روز در حال جمع آوری ضایعات بودم که دامادم نزد من آمد و با نشان دادن پیامک های شرم آور مدعی شد صاحب کلوپ (کافی نت) همواره دخترت را تهدید می کند که از من طلاق بگیرد و با او ازدواج کند. ولی وقتی دید من خمار هستم مقداری شیشه برایم خرید و سپس ۲ ظرف پلاستیکی را به دستم داد و مرا با موتورسیکلت به خیابان بهمن ۴ رساند که من هم آن را روی متصدی فروشگاه خالی کردم.

پس از تکمیل این پرونده جنایی و رمزگشایی از پیامک های زهرآلود کیفرخواست این پرونده در دادسرای عمومی و انقلاب مشهد صادر شد و به این ترتیب پرونده قتل تکان دهنده در مسیر دادگاه کیفری یک خراسان رضوی قرار گرفت تا محاکمه عاملان جنایت وحشتناک به اتهام ارتکاب قتل عمدی و معاونت در جنایت آغاز شود.