درمان نرمی استخوان در بزرگسالان چیست؟

درمان نرمی استخوان در بزرگسالان که به استئومالاسی نیز شناخته می شود به طور عمده بر رفع علت زمینه ای و تأمین مواد مغذی ضروری برای سلامت استخوان ها متمرکز است. شایع ترین علت استئومالاسی کمبود ویتامین D است بنابراین درمان اغلب شامل جبران این کمبود از طریق مکمل های ویتامین D و تغییرات سبک زندگی می شود. در موارد نادرتر که استئومالاسی ناشی از مشکلات دیگر مانند اختلالات جذب بیماری های کلیوی یا کمبود فسفات است رویکردهای درمانی متفاوتی اتخاذ می شود که در ادامه به تفصیل به آن ها خواهیم پرداخت.

تعریف و معرفی علمی استئومالاسی

استئومالاسی یک بیماری متابولیک استخوان است که در بزرگسالان رخ می دهد و با نقص در معدنی سازی ماتریکس استخوانی مشخص می شود. به زبان ساده استخوان ها به درستی سخت و محکم نمی شوند زیرا مواد معدنی کلیدی مانند کلسیم و فسفات به مقدار کافی در بافت استخوانی رسوب نمی کنند. این وضعیت منجر به ضعف استخوان ها درد افزایش خطر شکستگی و سایر مشکلات اسکلتی می شود.

استئومالاسی نباید با استئوپروز (پوکی استخوان) اشتباه گرفته شود. در استئوپروز تراکم استخوان کاهش می یابد و استخوان ها متخلخل و شکننده می شوند در حالی که در استئومالاسی مشکل اصلی کیفیت استخوان است نه کمیت آن. به عبارت دیگر در استئوپروز استخوان کمتری وجود دارد اما استخوان موجود به طور طبیعی معدنی شده است. در استئومالاسی مقدار استخوان ممکن است طبیعی باشد اما معدنی سازی آن ناقص است و در نتیجه استخوان ضعیف تر و نرم تر می شود.

در کودکان کمبود ویتامین D و مواد معدنی منجر به بیماری مشابهی به نام راشیتیسم می شود که عمدتاً بر صفحات رشد استخوان ها تأثیر می گذارد و باعث تغییر شکل استخوان ها می شود. استئومالاسی در بزرگسالان بر استخوان های بالغ تأثیر می گذارد و معمولاً با درد و ضعف عضلانی تظاهر پیدا می کند.

علائم و نشانه های مرتبط با استئومالاسی

علائم استئومالاسی می تواند تدریجی و غیراختصاصی باشد به همین دلیل تشخیص آن گاهی به تأخیر می افتد. برخی از شایع ترین علائم و نشانه های استئومالاسی عبارتند از :

• درد استخوان : این علامت اصلی استئومالاسی است. درد معمولاً مبهم آزاردهنده و منتشر است و اغلب در لگن کمر ران ها دنده ها و پاها احساس می شود. درد ممکن است با فشار موضعی بر روی استخوان ها تشدید شود و با فعالیت بدنی و تحمل وزن افزایش یابد. گاهی اوقات درد استخوان در استئومالاسی با درد مفصل اشتباه گرفته می شود.
• ضعف عضلانی : ضعف عضلانی به ویژه در عضلات پروگزیمال (نزدیک به مرکز بدن) مانند عضلات ران و لگن شایع است. این ضعف می تواند منجر به مشکل در بلند شدن از حالت نشسته بالا رفتن از پله ها و راه رفتن شود. ضعف عضلانی ناشی از استئومالاسی می تواند به دلیل کمبود ویتامین D و تأثیر آن بر عملکرد عضلات باشد.
• شکستگی های استرسی : استخوان های ضعیف تر در استئومالاسی مستعد شکستگی های استرسی هستند. این شکستگی ها شکستگی های کوچک و مویی هستند که معمولاً در استخوان های تحمل کننده وزن مانند استخوان های پا و ران رخ می دهند و اغلب ناشی از فشارهای مکرر و جزئی هستند.
• مشکلات در راه رفتن : ضعف عضلانی و درد استخوان می تواند راه رفتن را دشوار کند. افراد مبتلا به استئومالاسی ممکن است راه رفتن اردکی (Waddling gait) داشته باشند که نوعی راه رفتن با گام های کوتاه و پهن است و به دلیل ضعف عضلات لگن رخ می دهد.
• گرفتگی عضلات (اسپاسم) : کمبود کلسیم مرتبط با استئومالاسی می تواند منجر به گرفتگی عضلات و اسپاسم های دردناک شود.
• خستگی و بی حالی : استئومالاسی می تواند باعث خستگی مزمن و احساس بی حالی شود.
• تغییر شکل استخوان ها (در موارد شدید و طولانی مدت) : در موارد بسیار پیشرفته و درمان نشده استئومالاسی ممکن است تغییر شکل استخوان ها مانند انحنای ستون فقرات یا تغییر شکل لگن رخ دهد. این مورد در بزرگسالان کمتر شایع است و بیشتر در کودکان مبتلا به راشیتیسم دیده می شود.

مهم است بدانید که شدت علائم استئومالاسی می تواند بسیار متفاوت باشد. برخی افراد ممکن است فقط علائم خفیف و مبهمی داشته باشند در حالی که دیگران علائم شدیدتری را تجربه می کنند که بر کیفیت زندگی آن ها تأثیر قابل توجهی می گذارد. در صورت تجربه هر یک از این علائم به ویژه درد استخوان و ضعف عضلانی مداوم مراجعه به پزشک برای تشخیص و درمان مناسب ضروری است.

روش های تشخیص علمی و پزشکی استئومالاسی

تشخیص استئومالاسی معمولاً بر اساس ترکیبی از معاینه بالینی سابقه پزشکی آزمایش های خون آزمایش های تصویربرداری و در موارد نادر بیوپسی استخوان انجام می شود. پزشک با توجه به علائم و یافته های معاینه اقدامات تشخیصی مناسب را تعیین می کند.

• سابقه پزشکی و معاینه بالینی : پزشک در مورد علائم سابقه پزشکی رژیم غذایی سابقه قرار گرفتن در معرض نور خورشید و داروهای مصرفی شما سؤال خواهد کرد. معاینه بالینی شامل بررسی درد استخوان ضعف عضلانی راه رفتن و سایر علائم فیزیکی مرتبط با استئومالاسی است.
• آزمایش های خون : آزمایش های خون نقش کلیدی در تشخیص استئومالاسی دارند. آزمایش های مهم عبارتند از :
  • اندازه گیری سطح ویتامین D : سطح ۲۵-هیدروکسی ویتامین D (۲۵(OH)D) در خون بهترین شاخص برای ارزیابی وضعیت ویتامین D بدن است. سطح پایین ویتامین D (<۲۰ نانوگرم در میلی لیتر) نشان دهنده کمبود ویتامین D و خطر ابتلا به استئومالاسی است.
  • اندازه گیری سطح کلسیم و فسفر : در استئومالاسی سطح کلسیم و فسفر خون ممکن است طبیعی پایین یا در مرز پایینی باشد.
  • اندازه گیری سطح آلکالین فسفاتاز (ALP) : آلکالین فسفاتاز آنزیمی است که در سلول های استخوان ساز (استئوبلاست ها) تولید می شود. در استئومالاسی سطح ALP خون اغلب افزایش می یابد زیرا استئوبلاست ها برای جبران نقص معدنی سازی فعالیت بیشتری از خود نشان می دهند.
  • اندازه گیری سطح هورمون پاراتیروئید (PTH) : هورمون پاراتیروئید نقش مهمی در تنظیم سطح کلسیم خون دارد. در پاسخ به کمبود ویتامین D و کلسیم غدد پاراتیروئید PTH بیشتری ترشح می کنند تا سطح کلسیم خون را حفظ کنند. در استئومالاسی ناشی از کمبود ویتامین D سطح PTH خون معمولاً افزایش می یابد (هیپرپاراتیروئیدیسم ثانویه).
  • اندازه گیری سطح کراتینین و سایر نشانگرهای عملکرد کلیه : برای ارزیابی عملکرد کلیه ها و رد بیماری های کلیوی که می توانند منجر به استئومالاسی شوند.
• آزمایش ادرار : آزمایش ادرار ۲۴ ساعته برای اندازه گیری دفع کلسیم و فسفر از طریق ادرار ممکن است در برخی موارد انجام شود.
• تراکم سنجی استخوان (DEXA) : اگرچه تراکم سنجی استخوان عمدتاً برای تشخیص پوکی استخوان استفاده می شود اما در استئومالاسی نیز می تواند کاهش تراکم استخوان را نشان دهد. با این حال DEXA نمی تواند به طور قطعی استئومالاسی را تشخیص دهد و بیشتر برای ارزیابی خطر شکستگی و پایش پاسخ به درمان استفاده می شود.
• تصویربرداری :
  • رادیوگرافی (اشعه ایکس) : رادیوگرافی می تواند تغییرات غیراختصاصی در استخوان ها را نشان دهد که ممکن است در استئومالاسی دیده شوند مانند نازک شدن کورتکس استخوان کاهش تراکم استخوان و خطوط لوسر-میلکمن (خطوط شکستگی مویی). با این حال رادیوگرافی به تنهایی نمی تواند استئومالاسی را تشخیص دهد.
  • اسکن استخوان : اسکن استخوان می تواند برای شناسایی شکستگی های استرسی یا سایر ناهنجاری های استخوانی مرتبط با استئومالاسی مفید باشد.
  • تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) : MRI ممکن است در موارد خاص برای بررسی دقیق تر استخوان ها و تشخیص شکستگی های استرسی یا سایر مشکلات استخوانی استفاده شود.
• بیوپسی استخوان (به ندرت) : بیوپسی استخوان یک روش تهاجمی است که شامل برداشتن نمونه کوچکی از بافت استخوان برای بررسی میکروسکوپی است. بیوپسی استخوان قطعی ترین روش تشخیص استئومالاسی است و می تواند نقص معدنی سازی استخوان را به طور مستقیم نشان دهد. با این حال به دلیل تهاجمی بودن و در دسترس بودن روش های تشخیصی غیرتهاجمی تر بیوپسی استخوان به ندرت برای تشخیص استئومالاسی انجام می شود و معمولاً فقط در موارد پیچیده یا برای رد سایر بیماری های استخوانی در نظر گرفته می شود.

تشخیص دقیق استئومالاسی برای تعیین علت زمینه ای و انتخاب درمان مناسب بسیار مهم است. پزشک با بررسی نتایج آزمایش ها و معاینات تشخیص نهایی را تعیین و برنامه درمانی مناسب را برای شما تجویز خواهد کرد.

روش های درمانی (دارویی پزشکی و بالینی) استئومالاسی

درمان نرمی استخوان چقدر طول میکشد؟ هدف اصلی درمان استئومالاسی رفع علت زمینه ای جبران کمبود مواد مغذی و بازگرداندن سلامت استخوان ها است. روش های درمانی بسته به علت و شدت استئومالاسی متفاوت است اما به طور کلی شامل موارد زیر می شود :

• مکمل های ویتامین D : شایع ترین و مهم ترین درمان استئومالاسی ناشی از کمبود ویتامین D تجویز مکمل های ویتامین D است. نوع دوز و مدت زمان مصرف مکمل ویتامین D توسط پزشک تعیین می شود و به شدت کمبود ویتامین D علت آن و وضعیت سلامتی فرد بستگی دارد.
  • ویتامین D۳ (کوله کلسیفرول) : معمولاً فرم ترجیحی مکمل ویتامین D است زیرا در افزایش سطح ویتامین D خون مؤثرتر است.
  • ویتامین D۲ (ارگوکلسیفرول) : فرم دیگری از ویتامین D است که می تواند تجویز شود.
  • دوزهای درمانی : دوزهای اولیه ویتامین D ممکن است بالا باشد (به عنوان مثال ۵۰۰۰۰ واحد بین المللی در هفته یا بیشتر) تا کمبود ویتامین D به سرعت جبران شود. پس از رسیدن به سطح مطلوب ویتامین D دوز نگهدارنده (به عنوان مثال ۱۰۰۰-۲۰۰۰ واحد بین المللی در روز) برای حفظ سطح ویتامین D و جلوگیری از بازگشت کمبود تجویز می شود.
  • روش مصرف : مکمل های ویتامین D معمولاً به صورت خوراکی (قرص کپسول قطره) مصرف می شوند. در موارد نادر مانند مشکلات جذب شدید ممکن است تزریق عضلانی ویتامین D لازم باشد.
  • پایش سطح ویتامین D : در طول درمان با مکمل ویتامین D پزشک به طور منظم سطح ویتامین D خون را پایش می کند تا مطمئن شود که دوز مناسب تجویز شده و سطح ویتامین D به حد مطلوب رسیده است.
• مکمل های کلسیم : اگر دریافت کلسیم از طریق رژیم غذایی کافی نباشد مکمل های کلسیم نیز ممکن است تجویز شوند. دوز و نوع مکمل کلسیم (به عنوان مثال کربنات کلسیم سیترات کلسیم) توسط پزشک تعیین می شود. توصیه می شود مکمل های کلسیم همراه با غذا مصرف شوند تا جذب آن ها بهتر صورت گیرد.
• مکمل های فسفات : در موارد استئومالاسی ناشی از کمبود فسفات (هیپوفسفاتمی) مکمل های فسفات ممکن است تجویز شوند. این نوع استئومالاسی نادرتر است و معمولاً با بیماری های خاصی مانند استئومالاسی انکوژنیک یا سندرم فانکونی مرتبط است.
• درمان بیماری های زمینه ای : اگر استئومالاسی ناشی از یک بیماری زمینه ای مانند بیماری سلیاک بیماری های التهابی روده بیماری های کلیوی یا کبدی باشد درمان بیماری زمینه ای ضروری است. درمان بیماری زمینه ای می تواند به بهبود جذب ویتامین D و مواد مغذی دیگر و در نتیجه بهبود استئومالاسی کمک کند.
• داروهای خاص برای استئومالاسی انکوژنیک : استئومالاسی انکوژنیک نوع نادری از استئومالاسی است که توسط تومورهای خاصی ایجاد می شود که ماده ای به نام فاکتور رشد فیبروبلاست ۲۳ (FGF۲۳) بیش از حد تولید می کنند. FGF۲۳ باعث دفع فسفات از کلیه ها و در نتیجه کمبود فسفات و استئومالاسی می شود. درمان اصلی استئومالاسی انکوژنیک جراحی برای برداشتن تومور است. پس از برداشتن تومور سطح FGF۲۳ به حالت طبیعی بازمی گردد و استئومالاسی بهبود می یابد. در مواردی که جراحی امکان پذیر نباشد داروهایی مانند بووسوزوماب (یک آنتی بادی مونوکلونال که FGF۲۳ را مهار می کند) ممکن است برای درمان استئومالاسی انکوژنیک استفاده شوند.
• درمان های حمایتی :
  • داروهای مسکن : برای تسکین درد استخوان و عضلات می توان از داروهای مسکن مانند استامینوفن یا داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) استفاده کرد.
  • فیزیوتراپی : فیزیوتراپی می تواند به تقویت عضلات بهبود تعادل و کاهش خطر سقوط در افراد مبتلا به استئومالاسی کمک کند.
  • وسایل کمکی حرکتی : در صورت ضعف عضلانی شدید و مشکلات حرکتی استفاده از وسایل کمکی حرکتی مانند عصا یا واکر ممکن است توصیه شود.

درمان استئومالاسی معمولاً موفقیت آمیز است به ویژه اگر علت زمینه ای به درستی تشخیص داده و درمان شود. با درمان مناسب درد استخوان و ضعف عضلانی معمولاً در عرض چند هفته تا چند ماه بهبود می یابد و کیفیت استخوان به تدریج بازسازی می شود. پیگیری منظم با پزشک برای پایش پاسخ به درمان و اطمینان از بهبودی کامل ضروری است.

راهکارهای خانگی و توصیه های سبک زندگی برای استئومالاسی

در کنار درمان های پزشکی تغییرات سبک زندگی و راهکارهای خانگی می توانند نقش مهمی در مدیریت و بهبود استئومالاسی داشته باشند :

• قرار گرفتن در معرض نور خورشید : پوست انسان با قرار گرفتن در معرض نور خورشید ویتامین D تولید می کند. قرار گرفتن روزانه به مدت ۱۰–۳۰ دقیقه در معرض نور خورشید ترجیحاً در ساعات میانی روز و با نمایان بودن پوست بازو و پاها (بدون استفاده از ضدآفتاب) می تواند به افزایش سطح ویتامین D بدن کمک کند. البته باید از آفتاب سوختگی جلوگیری شود و در صورت نیاز به قرار گرفتن طولانی تر در معرض نور خورشید استفاده از ضدآفتاب توصیه می شود. میزان تولید ویتامین D از طریق نور خورشید به عوامل مختلفی مانند فصل زمان روز عرض جغرافیایی رنگ پوست و سن بستگی دارد.
• رژیم غذایی غنی از ویتامین D و کلسیم : مصرف غذاهای غنی از ویتامین D و کلسیم برای سلامت استخوان ها ضروری است. منابع غذایی خوب ویتامین D عبارتند از : ماهی های چرب (مانند سالمون ساردین ماهی خال مخالی) روغن کبد ماهی زرده تخم مرغ قارچ های خاص و محصولات لبنی غنی شده با ویتامین D. منابع غذایی خوب کلسیم عبارتند از : محصولات لبنی (شیر ماست پنیر) سبزیجات برگ سبز تیره (مانند کلم بروکلی اسفناج) بادام کنجد و غذاهای غنی شده با کلسیم.
• ورزش منظم : ورزش های تحمل کننده وزن مانند پیاده روی دویدن آرام پریدن و تمرینات قدرتی به تقویت استخوان ها و عضلات کمک می کنند و می توانند در بهبود استئومالاسی مؤثر باشند. ورزش منظم همچنین می تواند به بهبود تعادل و کاهش خطر سقوط کمک کند.
• جلوگیری از سقوط : افراد مبتلا به استئومالاسی به دلیل ضعف استخوان ها و عضلات بیشتر در معرض خطر سقوط و شکستگی قرار دارند. ایمن سازی محیط خانه برای جلوگیری از سقوط مانند برداشتن موانع از مسیر رفت و آمد استفاده از فرش های ضد لغزش نصب دستگیره در حمام و توالت و اطمینان از روشنایی کافی بسیار مهم است.
• ترک سیگار و محدود کردن مصرف الکل : سیگار کشیدن و مصرف زیاد الکل می تواند بر سلامت استخوان ها تأثیر منفی بگذارد و روند بهبودی استئومالاسی را کند کند. ترک سیگار و محدود کردن مصرف الکل به سلامت کلی بدن و بهبود استخوان ها کمک می کند.

این راهکارهای خانگی و تغییرات سبک زندگی می توانند مکمل درمان های پزشکی باشند و به بهبود علائم استئومالاسی و ارتقای سلامت استخوان ها کمک کنند. با این حال مهم است که همواره با پزشک خود مشورت کنید و توصیه های درمانی او را دنبال کنید.

روش های پیشگیری و اقدامات لازم برای استئومالاسی

پیشگیری از استئومالاسی عمدتاً بر تأمین کافی ویتامین D و کلسیم از طریق رژیم غذایی نور خورشید و در صورت نیاز مکمل ها متمرکز است. اقدامات پیشگیرانه مهم عبارتند از :

• دریافت کافی ویتامین D :
  • نور خورشید : قرار گرفتن منظم در معرض نور خورشید (همان طور که قبلاً توضیح داده شد) یک راه طبیعی برای تولید ویتامین D در بدن است.
  • رژیم غذایی : مصرف غذاهای غنی از ویتامین D (مانند ماهی های چرب زرده تخم مرغ محصولات لبنی غنی شده) می تواند به تأمین ویتامین D مورد نیاز بدن کمک کند.
  • مکمل های ویتامین D : در صورت عدم دریافت کافی ویتامین D از طریق نور خورشید و رژیم غذایی به ویژه در افراد مسن افراد با پوست تیره افراد کم تحرک افراد مبتلا به مشکلات جذب و افراد ساکن در مناطق کم نور خورشید مصرف مکمل های ویتامین D ممکن است ضروری باشد. دوز مناسب مکمل ویتامین D باید توسط پزشک تعیین شود.
• دریافت کافی کلسیم : مصرف غذاهای غنی از کلسیم (مانند محصولات لبنی سبزیجات برگ سبز تیره بادام کنجد) و در صورت لزوم مکمل های کلسیم برای سلامت استخوان ها و پیشگیری از استئومالاسی ضروری است.
• رژیم غذایی متعادل و سالم : یک رژیم غذایی متعادل و سالم که شامل انواع مواد مغذی ضروری برای سلامت استخوان ها است مانند فسفر منیزیم و ویتامین K به پیشگیری از استئومالاسی کمک می کند.
• ورزش منظم : ورزش های تحمل کننده وزن به تقویت استخوان ها و حفظ سلامت آن ها کمک می کنند.
• بررسی سطح ویتامین D : به ویژه در افراد در معرض خطر کمبود ویتامین D (مانند افراد مسن افراد کم تحرک افراد با پوست تیره) بررسی دوره ای سطح ویتامین D خون می تواند به تشخیص زودهنگام کمبود ویتامین D و پیشگیری از استئومالاسی کمک کند.
• مشاوره با پزشک : در صورت داشتن عوامل خطر استئومالاسی یا تجربه علائم مرتبط مشاوره با پزشک برای ارزیابی تشخیص و دریافت توصیه های پیشگیرانه و درمانی مناسب ضروری است.

با رعایت این اقدامات پیشگیرانه می توان خطر ابتلا به استئومالاسی را به طور قابل توجهی کاهش داد و سلامت استخوان ها را در طول زندگی حفظ کرد.

نتیجه گیری علمی و کاربردی

استئومالاسی یک بیماری قابل درمان است که ناشی از نقص در معدنی سازی استخوان ها است و اغلب به دلیل کمبود ویتامین D رخ می دهد. تشخیص زودهنگام و درمان مناسب استئومالاسی برای جلوگیری از عوارض جدی مانند شکستگی های استخوانی و بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا بسیار مهم است.

درمان استئومالاسی به طور عمده شامل جبران کمبود ویتامین D و کلسیم از طریق مکمل ها و تغییرات سبک زندگی است. در موارد نادرتر درمان بیماری های زمینه ای و استفاده از داروهای خاص ممکن است لازم باشد.

با اتخاذ اقدامات پیشگیرانه مانند دریافت کافی ویتامین D از طریق نور خورشید رژیم غذایی و مکمل ها مصرف رژیم غذایی غنی از کلسیم ورزش منظم و مشاوره با پزشک می توان خطر ابتلا به استئومالاسی را به طور قابل توجهی کاهش داد و سلامت استخوان ها را در بزرگسالی حفظ کرد.

پرسش و پاسخ های متداول کاربران

۱. تفاوت بین استئومالاسی و پوکی استخوان چیست؟

استئومالاسی و پوکی استخوان هر دو بیماری های استخوانی هستند اما مکانیسم های متفاوتی دارند. استئومالاسی به معنای نرمی استخوان است و ناشی از نقص در معدنی سازی استخوان به دلیل کمبود کلسیم و فسفات است که اغلب به دلیل کمبود ویتامین D رخ می دهد. در استئومالاسی استخوان ها به درستی سخت نمی شوند و ضعیف و نرم می شوند. در مقابل پوکی استخوان به معنای کاهش تراکم استخوان است. در پوکی استخوان مقدار استخوان کاهش می یابد و استخوان ها متخلخل و شکننده می شوند. در حالی که استئومالاسی بیشتر بر کیفیت استخوان تأثیر می گذارد پوکی استخوان بیشتر بر کمیت استخوان تأثیر می گذارد. با این حال هر دو بیماری می توانند منجر به ضعف استخوان ها و افزایش خطر شکستگی شوند.

۲. چه مقدار ویتامین D در روز نیاز دارم؟

میزان ویتامین D مورد نیاز روزانه به عوامل مختلفی مانند سن سلامتی میزان قرار گرفتن در معرض نور خورشید و سایر شرایط پزشکی بستگی دارد. به طور کلی بزرگسالان زیر ۷۰ سال به ۶۰۰ واحد بین المللی (IU) ویتامین D در روز و بزرگسالان بالای ۷۰ سال به ۸۰۰ واحد بین المللی ویتامین D در روز نیاز دارند. با این حال این مقادیر توصیه های کلی هستند و ممکن است نیازهای فردی متفاوت باشد. برخی افراد ممکن است به دوزهای بالاتری از ویتامین D نیاز داشته باشند به ویژه افرادی که کمبود ویتامین D دارند یا در معرض خطر کمبود آن هستند. بهترین راه برای تعیین میزان ویتامین D مورد نیاز شما مشورت با پزشک و انجام آزمایش خون برای اندازه گیری سطح ویتامین D است. پزشک شما می تواند بر اساس سطح ویتامین D و شرایط شما دوز مناسب مکمل ویتامین D را توصیه کند.

۳. آیا استئومالاسی قابل درمان است؟

بله استئومالاسی در بیشتر موارد قابل درمان است. درمان بستگی به علت زمینه ای دارد اما شایع ترین علت کمبود ویتامین D است که به راحتی با مکمل های ویتامین D قابل جبران است. با درمان مناسب علائم استئومالاسی مانند درد استخوان و ضعف عضلانی معمولاً در عرض چند هفته تا چند ماه بهبود می یابد و استخوان ها به تدریج به حالت طبیعی بازمی گردند. مهم است که استئومالاسی به موقع تشخیص داده شود و درمان مناسب آغاز گردد تا از عوارض جدی مانند شکستگی های استخوانی جلوگیری شود. پیگیری منظم با پزشک برای پایش پاسخ به درمان و اطمینان از بهبودی کامل ضروری است.

تأکید مهم : اطلاعات ارائه شده در این مقاله جنبه عمومی و آموزشی دارند و نباید به عنوان جایگزین نظر و توصیه پزشک متخصص تلقی شوند. در صورت داشتن هرگونه سؤال یا نگرانی در مورد استئومالاسی یا سلامت استخوان های خود حتماً با پزشک مشورت کنید. پزشک شما می تواند با ارزیابی وضعیت شما تشخیص دقیق را تعیین و برنامه درمانی مناسب را برای شما تجویز کند.