یک جا جمع نشوید

عبارت یک جا جمع نشوید در نگاه اول شاید ما را به سمت پراکندگی سوق دهد و این سوال را در ذهن ایجاد کند که آیا این عبارت دعوتی به دوری و جدایی است یا منظوری عمیق تر و ریشه ای تر دارد؟ در ادبیات غنی و پرمحتوای اسلام، این جمله نه تنها تشویقی به پراکندگی نیست، بلکه هشداری جدی در برابر تفرقه و تاکید بر لزوم اتحاد، همبستگی و کار گروهی است. اسلام همواره بر وحدت و انسجام جامعه اسلامی تاکید کرده و آن را ضامن سعادت و عزت مسلمانان در دنیا و آخرت می داند. در واقع، این عبارت به نوعی از نهی تفرقه و تشویق به تجمع و همبستگی صحبت می کند.

واقعاً یک جا جمع نشویم؟ برداشت درست از یک پیام مهم

شاید شنیدن این عبارت، در وهله اول آدم را حسابی گیج کند. یعنی چی یک جا جمع نشوید؟ مگه نه اینکه همیشه گفتن یک دست صدا نداره یا اتحاد رمز پیروزیه؟ دقیقاً! اگه یه نگاه عمیق تر به آموزه های دین خودمون بندازیم، می بینیم که این عبارت، برخلاف ظاهرش، اصلاً دعوتی به پراکندگی نیست، بلکه یه هشدار بزرگ در مورد خطر تفرقه ست. دین ما، اسلام عزیز، همیشه ما رو به سمت وحدت و یکی شدن دعوت کرده. اصلاً یکی از پایه های اصلی قدرت و عزت ما مسلمون ها، همین جمع شدنمونه. به قول معروف، «هم صدایی مایه خوشبختیه». وقتی قرآن می گه وَاعتَصِموا بِحَبلِ اللَّهِ جَميعًا وَلا تَفَرَّقوا یعنی همگی به ریسمان الهی چنگ بزنید و پراکنده نشوید. این آیه، قطب نمای اصلی بحث ماست. این آیه به ما نشون می ده که اگه قرار به پراکندگی و هرکی به ساز خودش زدن باشه، اون وقت دیگه خبری از قدرت و سربلندی نیست. پس بیاییم این مفهوم رو درست بفهمیم تا خدای نکرده، از اون چیزی که به صلاحمون هست، دور نشیم و دست خودمون رو برای دشمنانمون رو نکنیم. این فهم درست، مثل یه سپر محکمه در برابر هرگونه سوءتفاهم یا برداشت اشتباه.

ریسمان الهی و همگی: چسبِ زندگی اجتماعی ما

وقتی پای وحدت وسط میاد، دو تا کلمه تو قرآن خیلی به چشم می خوره: حبل الله و جمیعاً. این دو تا کلمه، واقعاً ستون های اصلی وحدت ما مسلمون ها هستن. مثل چسبی که تمام تکه های یه پازل رو کنار هم نگه می داره و نمی ذاره از هم بپاشه. اگه خوب بهشون فکر کنیم، می فهمیم که چقدر زندگی اجتماعی ما به همین دو اصل وابسته است.

حبل الله: چیستی و مفهوم گسترده اش

وقتی از حبل الله یا همون ریسمان الهی حرف می زنیم، ممکنه اولش فکر کنیم خب این ریسمان چیه؟ چه شکلیه؟ تو تفسیرهای قرآنی و صحبت های بزرگامون، حبل الله معناهای خیلی گسترده ای داره. بعضی ها می گن منظور از حبل الله خود قرآن کریمه که دستورات زندگی رو به ما نشون می ده. خب معلومه اگه همه به یه کتاب آسمونی که از طرف خداست پایبند باشیم، اختلاف هامون خیلی کمتر می شه. بعضی دیگه می گن حبل الله دین اسلامه. یعنی همون مجموعه ای از اصول و ارزش ها که همه مسلمون ها فارغ از هر نژاد و زبانی، بهش اعتقاد دارن. یه عده هم حبل الله رو به اهل بیت پیامبر (ص) گره می زنن که بعد از پیامبر، مفسران و راهنمایان واقعی دین بودن و می تونن مایه وحدت باشن. حتی بعضی از مفسرین، حبل الله رو عقل جمعی و همون وسیله الهی برای وحدت می دونن. یعنی هرچیزی که ما رو به هم نزدیک کنه، هر عاملی که بتونه ما رو با هم متحد کنه و از تفرقه دور نگه داره، می تونه حبل الله باشه. مهم اینه که این مفهوم، خیلی جامع و پرمحتواست و همه اون عواملی که می تونن باعث بشن ما مسلمون ها مثل یه خانواده بزرگ کنار هم باشیم رو در بر می گیره. پس حبل الله یعنی هرچیزی که خدا برای وحدت و یکپارچگی ما گذاشته تا بهش چنگ بزنیم و از افتراق دور بمونیم.

چرا جمیعاً اینقدر مهمه؟ قدرت در اجتماع

حالا این جمیعاً که تو آیه وَاعتَصِموا بِحَبلِ اللَّهِ جَميعًا اومده، چرا اینقدر روش تأکید شده؟ یعنی چی که همگی به ریسمان خدا چنگ بزنید؟ خب معلومه دیگه، اگه هر کسی بخواد جداگانه به حبل الله چنگ بزنه و کار خودش رو بکنه، اسمش می شه «عمل فردی». اما وقتی می گه جمیعاً، یعنی باید دسته جمعی و با هم به این ریسمان الهی چنگ زد. اینجاست که پای بعد جمعی و اجتماعی دینداری میاد وسط. اعتصام فردی خوبه، اما اعتصام جمعی، برکات و ثمرات خیلی بیشتری داره. اصلاً ما تو دینمون خیلی روی کار گروهی و روحیه همکاری تأکید داریم. یادتونه تو قرآن اومده: تَعاوَنوا عَلَى البِرِّ وَالتَّقوىٰ یعنی در راه نیکی و پرهیزگاری با هم همکاری کنید؟ این خودش نشون می ده که کار جمعی چقدر تو اسلام ارزش داره. فکر کنید مثلاً یه کوه رو می خوایم فتح کنیم. اگه هرکی تنها بره، شاید خیلی ها به قله نرسن یا کلی مصیبت بکشن. اما اگه یه تیم باشیم، با هم حرکت کنیم، به هم کمک کنیم، مطمئناً رسیدن به قله خیلی آسون تر و لذت بخش تر می شه. این جمیعاً دقیقاً همون روحیه ی تیم ورکه که اسلام از ما می خواد. وقتی همه با هم به یه سمت حرکت می کنیم، نیرومند می شیم و هیچ کس نمی تونه ما رو از راهمون منحرف کنه.

وحدت: از رگ گردن نزدیک تر به اسلام

وحدت تو اسلام، یه چیزی نیست که فقط تو شرایط خاص و بحرانی بهش فکر کنیم؛ نه، اصلاً و ابداً! وحدت مثل خون تو رگ های اسلامه، مثل یکی از ستون های اصلی یه ساختمون محکم و با عظمته. تو قرآن و حرف های پیامبر عزیزمون، از همون اول روی این قضیه خیلی تأکید شده. وحدت یعنی چی؟ یعنی اینکه با وجود تمام سلیقه ها، فکرها و حتی مذهب های فرعی که ممکنه داشته باشیم، روی اصول مشترک و هدف های بزرگمون با هم یکی بشیم. مثل اعضای یه خانواده که با وجود تفاوت هاشون، سر یه سفره می نشینن و هوای هم رو دارن. قرآن کریم می گه: إِنَّمَا المُؤمِنونَ إِخوَةٌ یعنی مؤمنان برادر یکدیگرند. این جمله کوچیک، چقدر پیام بزرگ و عمیقی داره! یعنی همه ما مسلمون ها، فارغ از هر نژاد و رنگ و زبانی، مثل برادر و خواهر هستیم. این برادری، بنیان اصلی وحدته. اگه این برادری رو حفظ کنیم، اگه مراقب باشیم که دعوا و کشمکش بینمون نیفته، اونوقت هیچ قدرتی نمی تونه به ما آسیب بزنه. وحدت تو اسلام، یه اصل بنیادینه که همیشه و همه جا باید بهش پایبند باشیم. مثل ریشه های یه درخت تنومند که اگه قوی باشن، هیچ بادی نمی تونه اونو از جا بکنه.

یک جا جمع نشدن یعنی فاجعه؛ چوب تفرقه چطور می شکند؟

تصور کنید یه چوب کبریت رو می خواید بشکنید. خیلی راحته، نه؟ حالا تصور کنید یه دسته چوب کبریت رو. شکستنش خیلی سخت تر می شه. این دقیقاً حکایت وحدت و تفرقه ست. وقتی پراکنده باشیم، وقتی یک جا جمع نشیم، شکستنمون آسون می شه. تفرقه، مثل یه سم مهلکه که اگه وارد جامعه اسلامی بشه، همه چیز رو به باد می ده و از بین می بره. تاریخ پر از درس های تلخه که نشون می ده چطور تفرقه، کمر امت ها رو شکسته و اونا رو به خاک سیاه نشونده.

تاریخ پر از درس های تلخ تفرقه

اگه یه نگاهی به گذشته بندازیم، می بینیم که هر وقت مسلمون ها دچار پراکندگی و تفرقه شدن، ضربه های جبران ناپذیری خوردن. از جنگ های داخلی گرفته تا سقوط حکومت های قدرتمند اسلامی. یادمون باشه که تو ابتدای اسلام، قبایل عرب کلی با هم جنگ و دعوا داشتن، اما اسلام اومد و اونا رو با هم متحد کرد و یه قدرت بزرگ ساخت. وقتی اونا متحد بودن، تونستن بزرگترین امپراطوری های زمان خودشون رو به چالش بکشن. اما همین که دوباره دامن اختلاف و تفرقه بینشون پهن شد، شروع به ضعف و از دست دادن قدرت کردن. این یه درس بزرگه برای ما که اگه حواسمون به وحدت نباشه، تاریخ تلخ گذشته دوباره تکرار می شه.

قدرت و عزتی که با تفرقه پر می کشد

شاید شنیده باشید که میگن «تفرقه بینداز و حکومت کن». دشمنان اسلام، از دیرباز این فرمول رو خوب بلد بودن و همیشه سعی کردن بین مسلمون ها اختلاف بندازن. چرا؟ چون می دونن اگه مسلمون ها متحد باشن، تبدیل به یه قدرت بی نظیر می شن که هیچ کس نمی تونه حریفش بشه. اینو هم تو رفتار استکبار جهانی می بینیم و هم تو سیاست های رژیم صهیونیستی. اونا با دامن زدن به اختلافات مذهبی، قومی و نژادی، ما رو مشغول جنگ های داخلی می کنن و خودشون راحت به هدف هاشون می رسن. وقتی قدرت و عزت ما به خاطر تفرقه پر بکشه، اونا راحت تر می تونن منابعمون رو غارت کنن و بر سرنوشتمون مسلط بشن. پس بیاین هوشیار باشیم و فریب این نقشه ها رو نخوریم.

عقب ماندگی در همه ابعاد: از علم تا اقتصاد

تفرقه فقط باعث تضعیف سیاسی نمی شه، بلکه مثل خوره به جون تمام ابعاد زندگی یه جامعه میفته. وقتی ملت ها با هم درگیرن، وقتی منابعشون به جای پیشرفت صرف درگیری های داخلی می شه، دیگه چه جایی برای رشد علمی و اقتصادی می مونه؟ کشورهایی که گرفتار تفرقه هستن، تو هیچ زمینه ای نمی تونن پیشرفت کنن. نه دانشگاه هاشون به درد بخور می شه، نه اقتصادشون جون می گیره و نه تو دنیای سیاست حرفی برای گفتن دارن. این عقب ماندگی، نتیجه مستقیم همون یک جا جمع نشدن و از دست دادن فرصت هایی هست که می تونستن با وحدت، به دست بیارن. مثل یه تیم فوتبالی که اگه بازیکناش با هم هماهنگ نباشن، هیچ وقت نمی تونن بازی رو ببرن، حتی اگه کلی ستاره داشته باشن.

دعواهای خانگی: فرسایش جان و مال

یکی از بدترین پیامدهای تفرقه، همین دعواها و درگیری های داخلیه. فکر کنید یه خانواده رو، اگه اعضاش دائم با هم دعوا کنن و همدیگه رو آزار بدن، چه حالی پیدا می کنن؟ آرامش از بین می ره، منابع تلف می شه و همه چیز به سمت تباهی می ره. تو جوامع اسلامی هم همینطوره. وقتی اختلافات داخلی بالا می گیره، هزاران نفر جونشون رو از دست می دن، میلیاردها دلار ثروت حیف و میل می شه و زیرساخت ها نابود می شن. این فقط فرسایش مادی نیست، فرسایش روحی و انسانیه. این درگیری ها، مثل آب روی آسیاب دشمنه و اونا از هر فرصتی برای بیشتر کردن این اختلافات استفاده می کنن.

مراقب باشیم: توطئه دشمنان همیشه در کمین است

دشمنان ما بیکار ننشسته اند. اونا همیشه دنبال راهی هستن که از آب گل آلود ماهی بگیرن. توطئه هاشون خیلی پیچیده و زیرکانه ست. گاهی با راه اندازی فرقه های انحرافی، گاهی با تحریک احساسات قومی و مذهبی، گاهی با حمایت از گروه های افراطی و گاهی هم با دروغ پراکنی و شایعه سازی، سعی می کنن بین ما تفرقه بندازن. باید خیلی هوشیار باشیم و چشمامون رو خوب باز کنیم. هر صدایی که بوی تفرقه بده، هر حرکتی که بخواد ما رو از هم دور کنه، باید برای ما علامت خطر باشه. اونا نمی خوان که ما یک جا جمع شویم و قوی بشیم، چون می دونن اگه متحد بشیم، دیگه جایی برای اونا نیست.

«تفرقه، اختلاف و گلاویز شدن با یکدیگر، میان ملت های مسلمان، سم مهلک است؛ از این باید اجتناب کنیم.»

وقتی یک جا جمع می شویم: برکات آسمانی و قدرت زمینی

اگه تفرقه و پراکندگی مثل یه بیماری کشنده برای جامعه باشه، وحدت و یکپارچگی هم حکم همون داروی شفابخش رو داره. وقتی یک جا جمع می شیم، نه تنها از اون خطرات و بلاها دور می مونیم، بلکه کلی هم برکت و خیر به سمتمون سرازیر می شه. این برکات هم جنبه دنیوی دارن و هم جنبه اخروی. وقتی همه با هم به ریسمان الهی چنگ می زنیم، دست خدا هم با ماست. اینجاست که قدرت حقیقی ما مسلمون ها خودش رو نشون می ده.

عزت و اقتدار دوباره: جایگاه شایسته امت

یادتون میاد که قبلاً مسلمون ها چقدر تو دنیا عزت و احترام داشتن؟ چقدر قدرتمند بودن؟ وقتی وحدت بین مسلمون ها باشه، دوباره می تونیم به اون جایگاه شایسته برگردیم. دیگه کسی جرأت نمی کنه به ما زور بگه یا بهمون بی احترامی کنه. این عزت و اقتدار فقط با اتحاد به دست میاد. وقتی همه با هم باشیم، صدایمون بلندتر می شه، حرفمون بیشتر خریدار پیدا می کنه و هیچ کس نمی تونه ما رو نادیده بگیره. این فقط یه شعار نیست، یه حقیقته که تاریخ هم اونو ثابت کرده. اگه دوباره «یک جا جمع شویم»، دیگه هیچ قدرتی نمی تونه بین ما و عزت و اقتدارمون فاصله بندازه.

برکت هایی که با اجتماع سرازیر می شوند

خداوند به اجتماع و کار جمعی خیلی اهمیت می ده. اصلاً خیلی از اعمال عبادی ما هم به صورت جمعی انجام می شه، مثل نماز جماعت و نماز جمعه. تا حالا فکر کردین چرا اینقدر روی نماز جمعه تأکید شده؟ برای اینکه وقتی همه با هم ذکر خدا می گن، وقتی همه با هم به سمت خدا رو می کنن، برکات و رحمت الهی به صورت جمعی بر اون ها نازل می شه. این یعنی یه انرژی مثبت خیلی بزرگ که کل جامعه رو در بر می گیره. وقتی همه با هم دعا می کنیم، وقتی همه با هم کار خیر می کنیم، اثرش خیلی بیشتر از اینه که هر کدوممون تنها این کارها رو انجام بدیم. این برکت، از همون جمیعاً بودن میاد.

گره گشایی از مشکلات دنیای اسلام

دنیای اسلام الان پر از مشکل و چالش های بزرگه. از فقر و عقب ماندگی گرفته تا جنگ و اشغالگری. به نظرتون چطور می شه این همه مشکل رو حل کرد؟ با تفرقه و پراکندگی؟ معلومه که نه! تنها راه حل، وحدت و همبستگیه. اگه مسلمون ها با هم متحد بشن، می تونن با همفکری و همکاری، راه حل های مناسبی برای این مشکلات پیدا کنن. اگه همه سرمایه ها و توانایی هاشون رو روی هم بذارن، می تونن حتی از پس بزرگترین تهدیدات هم بربیان. این گره ها فقط با دست های متحد باز می شن.

همفکری و هم افزایی: عقل جمعی کارساز

وقتی افراد با هم جمع می شن و فکر می کنن، چیزی به اسم «هم افزایی» اتفاق میفته. یعنی مجموعه ای از چند تا فکر، از مجموع تک تک اون فکرها خیلی قوی تر و خلاق تر می شه. وحدت، این بستر رو برای ما فراهم می کنه که دور هم جمع بشیم، با هم مشورت کنیم، ایده هامون رو با هم به اشتراک بذاریم و بهترین تصمیم ها رو بگیریم. این عقل جمعیه که می تونه راه های نو و خلاقانه برای پیشرفت پیدا کنه و جامعه رو به سمت جلو حرکت بده. فکر کنید یه جمعیتی که همگی به یه هدف مشترک اعتقاد دارن، چقدر می تونن کارساز باشن.

حج: بزرگترین رزمایش وحدت و برائت

یکی از قشنگ ترین و مهم ترین نمودهای وحدت تو اسلام، مراسم حجّه. هر سال میلیون ها مسلمون از گوشه و کنار دنیا، با رنگ و زبان و مذهب های مختلف، تو یه مکان مقدس و با لباس های یکسان دور هم جمع می شن. این خودش یه رزمایش عظیمه! اینجا همه یکی هستن، هیچ فرقی بین فقیر و غنی، سیاه و سفید نیست. تو حج، مسلمون ها قدرت و یکپارچگیشون رو به دنیا نشون می دن و از مستکبران اعلام برائت می کنن. این گردهمایی عظیم، نمادی از اون چیزیه که اسلام از ما می خواد: «یک جا جمع شوید» تا قدرتتون رو به رخ بکشید و از هرچیزی که باعث تفرقه می شه، دوری کنید. حج یه تمرین عملیه برای اینکه یاد بگیریم چطور کنار هم باشیم و مثل یه مشت گره کرده، محکم و قدرتمند عمل کنیم.

«این اجتماع در اسلام یک چیز عجیبی است؛ نفس اجتماع و حضور مردمی یک چیز مهمی است.»

چطور یک جا جمع شویم؟ قدم های عملی برای اتحاد

خب، تا اینجا فهمیدیم که وحدت چقدر برای ما مسلمون ها حیاتیه و پراکندگی چقدر می تونه خطرناک باشه. حالا سوال اینه که چطور می تونیم این وحدت رو عملی کنیم؟ چطور واقعاً یک جا جمع شویم؟ این کار نیاز به یه برنامه و تلاش همه جانبه داره، از کوچکترین اقدام فردی گرفته تا بزرگترین حرکت های اجتماعی و بین المللی. بیایید چند تا گام عملی رو با هم مرور کنیم تا بتونیم این آرمان بزرگ رو محقق کنیم.

نقش کلیدی نخبگان و علما: راهنمایان راه

بزرگان دین و اندیشمندان جامعه، تو این مسیر یه مسئولیت خیلی سنگین دارن. اونا باید با حرف ها و کارهای خودشون، مردم رو به سمت وحدت راهنمایی کنن. وظیفه شون اینه که مفهوم وحدت رو درست و حسابی توضیح بدن، مردم رو هوشیار کنن و فضا رو برای اتحاد فراهم کنن. اگه علما و نخبگان پیش قدم بشن، مردم هم به دنبالشون حرکت می کنن. به قول معروف: «کل اگر طبیب بودی، سر خود دوا نمودی». پس باید اول از خودمون شروع کنیم و بعد بقیه رو دعوت به کار خیر کنیم.

دوری از آتش افروزی: اختلافات را بزرگ نکنیم

یه ضرب المثل قدیمی هست که میگه: «دزد با چراغ آید گزیده تر برد کالا». دشمن دقیقاً همین کارو می کنه. نقاط ضعف و اختلاف ما رو پیدا می کنه و روش مانور می ده. پس ما نباید خودمون آتیش بیار معرکه بشیم. نباید به اختلافات کوچیک و جزئی دامن بزنیم، نباید احساسات مذهبی و قومی رو تحریک کنیم. هر حرف یا حرکتی که بوی تفرقه بده، باید بدونیم که خواسته یا ناخواسته، داریم به نفع دشمن کار می کنیم. باید سعی کنیم با گذشت و بردباری، اختلافات رو کنار بذاریم و روی همبستگی تمرکز کنیم.

روی مشترکات تمرکز کنیم: ستون های اتحاد

ما مسلمون ها کلی نقطه مشترک داریم. از ایمان به خدای واحد و قرآن کریم گرفته تا پیامبر عزیز اسلام و قبله مشترک. به جای اینکه دائم دنبال تفاوت ها باشیم و اونا رو بزرگ کنیم، باید روی همین مشترکات تأکید کنیم. اگه به جای مذهب های فرعی، روی اصول اصلی اسلام تمرکز کنیم، می بینیم که چقدر به هم نزدیکیم. اینجوری می تونیم یه ستون محکم برای اتحاد بسازیم که هیچ طوفانی نتونه اونو از بین ببره.

دست به دست هم بدهیم: روح تعاون در رگ های جامعه

وقتی می گیم یک جا جمع نشوید، یعنی اگه متفرق باشیم، هیچ کاری از پیش نمی بریم. روحیه تعاون و همکاری باید تو تمام سطوح جامعه ما زنده بشه. از کوچکترین کارهای روزمره گرفته تا پروژه های بزرگ ملی و بین المللی. باید یاد بگیریم که برای رسیدن به هدف های مشترک، دست تو دست هم بدیم و همدیگه رو تنها نذاریم. «هر آنکه با تو به جنگ است، با تو به صلح است». اگه با هم باشیم، می تونیم مشکلات رو یکی یکی حل کنیم.

چشم باز در برابر دشمن: توطئه ها را بشناسیم

دشمن همیشه فعال و در حال توطئه ست. برای همین ما هم باید همیشه بیدار و هوشیار باشیم. باید نقشه ها و فریب های اونا رو بشناسیم و نذاریم ما رو از هم دور کنن. اگه بدونیم دشمن از کجا ضربه می زنه، راحت تر می تونیم جلوش رو بگیریم. باید با سواد رسانه ای بالا و تحقیق و مطالعه، گول شایعات و اخبار دروغ رو نخوریم و اطلاعاتمون رو از منابع معتبر بگیریم. هر جا دیدیم حرفی یا عملی بوی دشمنی و تفرقه می ده، بدونیم که این از همون توطئه های دشمنه و باید باهاش مقابله کنیم.

الگوبرداری از بهترین ها: سیره معصومین

بهترین الگوهای ما برای وحدت و اخلاق نیکو، پیامبر اسلام (ص) و ائمه معصومین (ع) هستن. اگه به سیره زندگی اونا نگاه کنیم، می بینیم که چقدر روی برادری، گذشت و همدلی تأکید داشتن. اونا همیشه سعی می کردن اختلافات رو حل کنن و مردم رو به سمت اتحاد دعوت کنن. با مطالعه زندگی و حرف های اونا، می تونیم درس های بزرگی برای رسیدن به وحدت عملی بگیریم و اونا رو تو زندگی خودمون پیاده کنیم. رفتارهای اونا، بهترین نقشه راه برای رسیدن به یه جامعه متحد و قدرتمنده.

«پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله: به قرآن، چنگ زنيد؛ چرا كه شفابخشى سودمند و دارويى خجسته است، و نگهدار كسى است كه بدان چنگ زند، و نجات‏بخشِ كسى است كه از آن، پيروى كند.»

نتیجه گیری: وحدت، راه برون رفت و کلید رستگاری

خلاصه همه حرفایی که زدیم، اینه که وحدت برای امت اسلامی، مثل هوا برای نفس کشیدنه. اگه نباشه، نمی تونیم زنده بمونیم، چه برسه به اینکه پیشرفت کنیم. یک جا جمع نشوید یا بهتره بگیم پراکنده و متفرق نشوید، یه هشدار بزرگه برای دوری از تفرقه و جدایی. این عبارت هیچ وقت به معنی این نیست که از هم دور باشیم و تنها زندگی کنیم، بلکه برعکس، بهمون می گه اگه می خواید از آتش تفرقه نجات پیدا کنید و به سمت رستگاری و موفقیت حرکت کنید، باید یک جا جمع بشید و دست به دست هم بدید. تنها راه نجات و پیشرفت ما، عمل کردن به همین آموزه های قرآنی و رهنمودهای الهیه که ما رو به سمت وحدت واقعی و رسیدن به عزت حقیقی سوق می ده. بیاین همه مون کمر همت ببندیم و برای رسیدن به این هدف بزرگ تلاش کنیم. چون به قول قدیمی ها: «چو عضوی به درد آورد روزگار، دگر عضوها را نماند قرار». اگه همه با هم باشیم، هیچ کس نمی تونه بهمون آسیب برسونه و اونوقت می تونیم جایگاه شایسته مون رو تو دنیا پیدا کنیم. پس بیایم همیشه به یاد داشته باشیم که «وحدت»، تنها راه برون رفت از مشکلات و کلید تمام خوبی ها و برکات برای امت اسلامیه.